Moje córki krowy recenzja

Gdy odchodzą rodzice

Autor: @almos ·1 minuta
2021-02-13
2 komentarze
17 Polubień
Najpierw obejrzałem film, który wszedł na ekrany kilka lat temu i bardzo mi się spodobał, szczególnie genialna rola Mariana Dziędziela. Więc sięgnąłem po książkę, czego z reguły nie czynię, mam raczej odwrotnie: najpierw książka, potem film. Ale nie zawiodłem się, bo książka jest trochę bytem of filmu niezależnym, przynosi obraz nieco inny, pogłębiony i ciekawy.

Mamy tu dwie siostry: Martę, zimną, dobrze zorganizowaną, ale której aż się kłębi we wnętrzu i Kaśkę, która z kolei jest emocjonalna i płaczliwa. Obojgu bardzo średnio się w życiu układa, a żyją ze sobą jak pies z kotem. W książce stają wobec perspektywy ciężkiej choroby i odejścia obojga rodziców, muszą się z tą nową sytuacją zmierzyć, stanąć z nią twarzą w twarz, przy okazji dokonują bilansu własnego życia i przewartościowują stosunki między sobą.

Książka jest śmieszno-smutna, z akcentem bardziej na smutek, gdy film był bardziej śmieszny. Znajdujemy tu parę wątków, które są albo nieobecne, albo zasygnalizowane w filmie jak relacja Marty z neurochirurgiem Piotrem, czy kapitalna scena wizyty z ojcem u fryzjera. Przy okazji jest to książka o miłości w rodzinie, której często nie umiemy okazać, a potem już jest za późno: „Patrzę na mojego ojca, tego silnego ojca, któremu zawsze chciałam imponować. Boże, jak ja go kocham. I jak nie umiem mu tego powiedzieć.”

Przede wszystkim dostajemy dość szczegółową relację odchodzenia rodziców. Jakoś mnie uderzyły takie zdania: „Teraz idziemy przejęte korytarzami, które znam już na pamięć, mogłabym chodzić po tym szpitalu z zamkniętymi oczami” albo „Powoli wracam do rzeczywistości; więc jednak to będzie najgorszy scenariusz, nie ma taryfy ulgowej.” albo „– Powiedz szczerze, ile mu jeszcze zostało? – Nigdy do końca nie wiadomo. Ale niedużo. Trzeba się cieszyć każdą chwilą” albo „Jestem przerażona, wymęczona, chciałabym, żeby to się już skończyło, chciałabym pomóc mamie odejść.” Dla kogoś kto asystował odejściu rodziców te zdania będą niepokojąco znajome, a kto jeszcze ma rodziców na chodzie, niech się cieszy każdą z nimi każdą chwilą...

A poza tym rzecz jest bardzo życiowa, realistyczna i na swój sposób optymistyczna: siostry dopiero w obliczu utraty rodziców nawiązują jakąś głębszą relację, a nie tylko bez przerwy na siebie warczą. To fajna literatura popularna na dobrym poziomie.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2016-02-10
× 17 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Moje córki krowy
2 wydania
Moje córki krowy
Kinga Dębska
7.3/10

Ciepła, pozbawiona fałszu i tanich wzruszeń opowieść o relacjach rodzinnych. Trochę smutna, trochę zabawna; prawdziwa jak życie. (skrócony opis wydawcy)

Komentarze
@Vernau
@Vernau · prawie 4 lata temu
Film był świetny. Starzejący się rodzice i ich odchodzenie, to problem, który dotyczy dużej grupy osób. Dobrze, że powoli zaczyna się o tym mówić coraz więcej.
Brakuje edukacji, jak mamy się zachowywać, emocjonalnie wobec naszych bliskich i załatwiać sprawy majątkowe.
Kiedyś czytałam wypowiedź prawnika, że każdy, kto ma jakiś majątek powinien mieć spisany testament, bo śmierć potrafi przyjść niespodziewanie, a potem nasi krewni zostają z poważnymi problemami.
× 4
@Renax
@Renax · prawie 4 lata temu
Majątkowe jak majątkowe, ale emocjonalne...
× 2
@Anna_Natanna
@Anna_Natanna · prawie 4 lata temu
Mnie się film też podobał, może zdecyduję sie i na książkę. Skoro zachęcasz.
× 3
Moje córki krowy
2 wydania
Moje córki krowy
Kinga Dębska
7.3/10
Ciepła, pozbawiona fałszu i tanich wzruszeń opowieść o relacjach rodzinnych. Trochę smutna, trochę zabawna; prawdziwa jak życie. (skrócony opis wydawcy)

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Kinga Dębska "Moje córki krowy". Marta - aktorka serialowa, kobieta nieszczęśliwa, zimna, zamknięta w swoim świecie. Pomimo pracy w serialu, pomimo dorosłej córki, nie potrafi odnaleźć się, nie pot...

@emmeneea @emmeneea

Pozostałe recenzje @almos

Obywatel Stuhr
Książka promocją filmu?

Niedawno zmarły Jerzy Stuhr pisał i wydawał sporo książek, ale są one różnej jakości. Ta pozycja, napisana razem z synem, zawiera dwa wywiady z autorami przeprowadzone p...

Recenzja książki Obywatel Stuhr
Źródła
Zwyczajne piekło

Ostatnio lubię czytać krótkie książki, ta ma 112 stron, ale treści i emocji jest w niej bardzo dużo. To historia rodzinna opowiedziana przez trzy osoby i dziejąca się w ...

Recenzja książki Źródła

Nowe recenzje

Róże i fiołki
Intrygująca i niezwykle klimatyczna!
@maitiri_boo...:

„Róże i fiołki” Gry Kappel Jensen to tom otwierający młodzieżową trylogię fantasy, który przenosi nas do tajemniczego, ...

Recenzja książki Róże i fiołki
Dzieci jednej pajęczycy
Pajęczyna
@CzarnaLenoczka:

W świecie gdzie woda i świeże powietrze nie są oczywistością a towarem luksusowym pajęcza bogini ma oko na wszystkie sw...

Recenzja książki Dzieci jednej pajęczycy
Na trwogę bije dzwon
Fascynująca podróż do przedwojennego Poznania
@czytanie.na...:

Niektóre książki zajmują szczególne miejsce w naszych sercach. W moim na stałe zagościła seria kryminalna z Antonim Fis...

Recenzja książki Na trwogę bije dzwon