Martwy błękit recenzja

Zauroczona „Czarnym Manuskryptem” z chęcią sięgnęłam po kolejny tom serii z radcą kryminalnym Abellem. Niestety, rozczarowałam się.
Krzysztof Bochus uwielbia robić wykłady o historii i sztuce. W pierwszej części trylogii, „Czarnym manuskrypcie” nie przeszkadzało mi to, przeciwnie, z ciekawością czytałam o historii krzyżackich zamków na Warmii i o legendach o lokalnych świętych. Natomiast w „Martwym błękicie” autor przesadził. Wykłady o kabale i nawiązaniach do niej w obrazach znanych mistrzów były dla mnie zbyt skomplikowane i było ich za dużo. W pewnym momencie wręcz zastępowały akcję. Przyznam się, że je omijałam. Nastrój przedwojennego Gdańska też nie zrobił na mnie takiego wrażenia, jak opisy Kwidzynia lat 30- tych w „Czarnym Manuskrypcie”.
Jest to niewątpliwie kryminał retro z wyższej półki. Główny bohater budzi sympatię i jest charyzmatyczny, historia przedwojennego Gdańska i nastrój rosnącego w siłę faszyzmu są przekonująco odtworzone, lecz autor przedobrzył i chęcią podzielenia się swoją wiedzą o mało mnie nie zanudził. Na dodatek przypisy umieszczone są na końcu książki, co w przypadku wydania papierowego jest uciążliwe a przy ebooku czyni je właściwie bezużytecznymi.