Haftowane gałgany recenzja

Krystynki są to takie ludzkiej pracy odcinki,

Które poznał nie byle kto…

Jedna tylko, właściwie, dziewczyna:

Sienkiewicz Krystyna.

Dla wypieku Krystynek

nie trza mąki, maku, rodzynek,

nie potrza owsa ni prosa:

wystarczy ochota bosa.

Potrzebna jest, oczywiście, szmatka,

gałganek czy szatka gładka,

guzik lub lisa kitka,

a nade wszystko igła i nitka.

Do tego (o tym sza) –

talentu odrobinka

i wyjdzie wam raz-dwa

ogromnie ładna Krystynka.

Tymi poetyckimi strofami Agnieszka Osiecka opisuje swoją przyjaciółkę Krystynę Sienkiewicz. Agnieszkę można w jakimś stopniu uważać za autorkę tej książki, gdyż swoimi wierszami ubarwia, a także komentuje to, co pisze Krystyna Sienkiewicz.

Przez wiele lat traktowałam tę książkę wyłącznie, jako album ze wspaniałymi pracami autorki, a także wnętrzami, które stworzyła. Potrafiła stworzyć naprawdę magiczny świat, pełen fantazji. Jednak już wtedy przyjęłam i starałam się wdrożyć przesłanie autorki: „Urządzajcie go tak, żeby znajomi, wchodząc, powiedzieli: „O, to cały Jurek! (Baśka, Franciszek, Teobald)”.

Oczywiście znam i zawsze zachwycałam się Krystyną Sienkiewicz, jako aktorką. Zawsze świetnie się bawiłam, gdy występowała w licznych kabaretach. Krystyna była tak charakterystyczną aktorką, że nie sposób było jej nie zauważyć i zapomnieć, zawsze swoimi występami bawiła publiczność. Wiedziałam, że ukończyła Akademię Sztuk Pięknych, jednak już na studiach występowała w Studenckim Teatrze Satyryków. Poznała tam Agnieszkę Osiecką, z którą występowała i się zaprzyjaźniła. Jak sama pisze, zaczęło się od przypadku. Trafiła do teatru, aby zrobić tam scenografię, ale z powodu choroby koleżanki aktorki, zastąpiła ją. Tak przez kolejne zastępstwa stała się pełnoprawnym członkiem zespołu. Później wybrała drogę aktorstwa, najpierw w radiu, a następnie już na różnych scenach. Jednak nie porzuciła sztuki, zaczęła haftować i jej niekonwencjonalna twórczość zachwyca. Nie znałam życiorysu aktorki, nie wiedziała o olbrzymich traumach, jakie przeżyła w dzieciństwie, a późniejsze życie też dostarczyło jej licznych traum. Mimo traum, których doświadczyła, z dumą podkreślała zawsze, że dużo się śmieje, bo śmiech jest lekarstwem na wszystko.

”Haftowane gałgany” jest pierwszą książką napisaną przez Krystynę Sienkiewicz, w której opowiada o sobie i swoim życiu. Przedstawia swoją biografię w formie barwnej opowieści Walerii. Snuje też opowieści o bohaterach jednego z haftowanych portretów, o Państwie Gałgankowstwie. Pełne ciepła są opowieści o zwierzętach, które przygarniała do swojego domu.

Autorka określiła swoją książkę, jako gałgankowe opowieści. Tak jak są różnokolorowe gałganki, tak ta książka zawiera różne opowieści, często dowcipne, śmieszne, jak opowieść o pierwszym spotkaniu Gałganków, czy o Aniele Stróżu, którego autorka zatrudni od razu. Krystyna Sienkiewicz wpuszcza czytelnika do swojego intymnego świata, ale robi to z niezwykłą delikatnością, wręcz czułością, z humorem i wspaniałym dystansem do siebie. Integralną częścią są też wiersze Agnieszki Osieckiej, dowcipne i ciepłe, które dopełniają obraz autorki. Rzadko czyta się książki, które niosą w sobie tyle optymizmu i czytając, chcąc, nie chcą uśmiechamy się. Nieraz będę wracać do tej książki.

Na strychu w Rumiankach

żyła panna bez wianka

lecz w koronkach

i zorzach

i snach.

Miała serce z purpury

uszy zawsze go góry

i znosiła tortury

aż strach.