Fontanny milczenia. Miłość w cieniu dyktatury recenzja

Są takie książki, które potrafią utkwić w pamięci na długo. Przeplatają się wśród myśli, a po ich skończeniu czytelnik ma wrażenie, że odbył długą podróż i właśnie z niej wrócił.

Taka jest właśnie książka „Fontanny milczenia”. Sądziłam, że w rękach trzymam zwykły romans osadzony w Madrycie w 1957 roku. Jak bardzo się myliłam. Ta książka to zdecydowanie nie historia miłosna, może nie jedynie.

Zaczyna się niepozornie. Główni bohaterowie poznają się w amerykańskim hotelu w Madrycie. Amerykanie nareszcie mogą robić interesy z Hiszpanami. Ona jest pokojówką w tym hotelu, on chłopakiem z dobrego amerykańskiego domu, który kocha fotografię. To właśnie fotografia zbliża ich do siebie, jest tu kluczowym spoiwem i przez nią po części opowiedziana jest ta historia.

Czytając na początku miałam wrażenie, że przeniosłam się trochę do twórczości Zafona. Fakt, on pisał o Barcelonie i jego powieści kojarzą mi się z nocą, a tu jest słoneczny Madryt w ciągu dnia. Jednak ta książka ma podobny klimat. Jak widać tamte czasy odcisnęły swoje piętno.

Kolejną rzeczą, która mnie w tej książce uderzyła to sposób narracji. Nie ma tu narratora, który opowiada wszystko w czasie przeszłym. Jest za to, bijący z każdego zakamarka, czas teraźniejszy. Tak jakby narrator zabierał czytelnika w tej chwili w tą podróż, jakby czytelnik był mu bliski, był świadkiem tego co się dzieje. To do mnie bardzo przemówiło i myślę, że to sprawia że książka staje się bardziej autentyczna i surowa w odbiorze. Czemu surowa? Nie ma tu cukierkowej miłości. Od książki bije niepokój, wszystko jest owiane tajemnicą i dodatkowo porusza trudny temat, który jest tłem dla całej historii.

Mimo tego, książki nie czyta się trudno. Język jest przystępny. I tak jak chciałabym napisać, że przez tematykę, książka nie jest łatwa w odbiorze, tak dzięki językowi, którym została napisana, jest ona odrobinę łatwiejsza do przejścia.

Z jednej strony mam mieszane uczucia co do tej książki, a z drugiej ta książka zachwyca. To nie jest łatwa książka, ale na pewno jest piękna.