Florentyna od kwiatów recenzja

„Tak to jest na świecie, że wszystko się zmienia. Ludzie odchodzą, bogactwa się przepija, życie płynie."

Sokołów to niewielka wioska, otoczona lasami, zachwyca swoim urokiem. To tutaj w 1918 roku pośród kwiatów na świat przychodzi Florentyna. Ta wrażliwa, pełna życia i wszystkiemu się dziwiąca dziewczynka bardzo wyróżnia się spośród swoich rówieśników. Obdarzona niezwykłymi zdolnościami, żyje w zgodzie z naturą. Czego nie dotknie, tam pozostawia po sobie kwiatowy ślad. Te kwiaty mają moc uzdrawiania. Florentyna słucha z uwagą i rozumie mowę roślin. A odwieczny stary las i stara studnia kuszą i przyciągają.

Harmonia, idealne połączenie współistnienia człowieka z przyrodą. Świat realny przenika się tym nierzeczywistym. Ogromna wnikliwość i empatia Autorki powodują, że z przyjemnością i ciekawością wkraczamy w świat Florentyny. Towarzyszymy jej w dzieciństwie, widzimy, jak dorasta, staje się żoną i matką. Śledzimy stopniowe przemiany jakie w niej zachodzą. Ta dziewczynka całkowicie skradła moje serce, jest niesamowicie wrażliwa, szczera, dobra, pełna współczucia i miłości dla innych. Ludzie czerpią z jej mocy, a ona niesie pomoc tak jak tylko potrafi. Ukochany Sokołów jest jej całym światem i to się nigdy nie zmieni.

Autorka zabiera nas w cudny i jednocześnie trudny świat. Ludzie w nim żyjący tak samo jak wszędzie kochają i nienawidzą, są źli i dobrzy, wrażliwi, empatyczni i zapatrzeni tylko siebie. Ich trudna codzienność wyznaczana przez pory roku, naznaczona jest ciężką pracą. Radości i smutki, chwile pełne szczęścia i te pełne dramatyzmu, narodziny i śmierć. Tajemnice rodzinne, które zbywa się milczeniem. Liczne nawiązania do wierzeń ludowych, medycyna naturalna, ziołolecznictwo. Polska wieś w całej swej pięknej okazałości, zabobony, szeptuchy, obyczaje i tradycja, tkwiąca głęboko w tych ludziach i przekazywana z dziada pradziada. Potęga i wszechobecność otaczającej przyrody. Niedopowiedzenia, niepokój, przemiany jakie mają miejsce na świecie. Przerażające zło II wojny światowej zbiera swoje żniwo, nie omija nikogo i niczego.

Przepiękna, klimatyczna opowieść łączy w sobie elementy obyczajowości z odrobiną magii i słowiańskimi wierzeniami. Wszystko ze sobą idealnie współgra, tworząc rewelacyjna całość, od której trudno się oderwać. Jedna z lepszych powiesić jakie miałam okazję ostatnio przeczytać. Jestem bardzo ciekawa kolejnych książek Autorki. Serdecznie polecam.