Fetor recenzja

Zamknięty zakon.
Siostry zobowiązane ślubami milczenia.
A wśród nich siedmioletni chłopiec.

Radykalne zasady i surowe kary.
Tajemnicza msza o północy.
Duszna, tajemnicza atmosfera spowijająca mury klasztoru.

Jeśli chodzi o aspekt fabularny to muszę przyznać, że bardzo mi się podobało. Było przede wszystkim mrocznie, czego oczekiwałam. Historia jest nieoczywista i nieszablonowa. Ciężko przewidzieć w jakim kierunku się potoczy. Daje do myślenia i porusza wiele emocjonalnych strun. Od złości po dojmujący żal. Jednym bohaterom się współczuje, by jednocześnie mieć ochotę zrobić krzywdę innym. Autentycznie ja tak miałam. W niektórych scenach znacznie podniósł mi się poziom agresji. Duży plus za takie przeczołganie czytelnika.
Akcja przepleciona jest retrospekcjami, które początkowo mogą wydawać się oderwane od całości, jednak stanowią dopełnienie fabuły i w ogólnym rozrachunku dają pełny obraz problemu.

Mam jednak bardzo mieszane uczucia jeśli chodzi o sposób przekazu. Z zasady nie przepadam za tym, kiedy Autorzy w posłowiu sztywno określają co mieli na myśli pisząc daną powieść. Rozumiem, że zamysł jest określony z góry, ale mimo to wolę kiedy dana jest czytelnikowi większa swoboda własnej analizy treści. Za to wtedy chętnie czytam wywiady, w których Autorzy, gdzieś między wierszami przemycają pewne smaczki i zdradzają więcej szczegółów z procesu tworzenia powieści. Tutaj Autorka jasno określa kierunek jaki obrała. Tym razem stanę jednak w opozycji do samej siebie, bo gdyby nie było tego posłowia to miałabym problem z usystematyzowaniem własnych myśli. O ile do pewnego momentu było wszystko jasne, to mam wrażenie, że im dalej w las tym robiło się zbyt gęsto. Historia straciła na przejrzystości i stała się lekko przekombinowana.
Samotność i jej skutki zdecydowanie wychodzą tu na pierwszy plan, ale kierunek w jakim podążała akcja ciągle kazał mi myśleć, że to nie jest w stu procentach to o czym myślę.

Mimo wszystko cieszę się, że zakończenie było mocne i wyraziste. Zostawiło po sobie sporo przemyśleń, a to cenię w powieściach.

Czuć jeszcze nieoszlifowany warsztat pisarski, może też mało wnikliwą redakcję, ale myślę, że Autorka ma duży potencjał. Na pewno nie można zarzucić Jej braku pomysłowości. Z pewnością sięgnę po kolejną, napisaną przez z Nią powieść.