Fetor recenzja

Lubicie czytać thrillery psychologiczne? A co myślicie o takich książkach, w których występują zakonnice, bądź księża ukazani z gorszej strony? Czytacie, czy jednak odkładajcie na bok taką książkę?
.
Dzięki uprzejmości samej autorki @catherine_reiss.autorka mogłam wziąć udział w zorganizowanym przez nią booktourze z książką "Fetor"❤️ Myślę, że jeśli ktoś z Was jeszcze jej nie czytał, to z pewnością kojarzy ją po mrocznej okładce i nietypowym tytule. Od razu wyjaśniam, że książka nie śmierdzi, jedynie prawdziwy fetor i smród poczujecie z każdej przeczytanej strony, będzie się on unosił wraz z zachowaniem i postępowaniem niegodnym kobiet, a w tym przypadku zakonnic, które swoją posługę oddały Matce i złożyły śluby milczenia. W trakcie czytania autorka będzie zdradzała, z jakiego powodu każda z nich trafiła do zakonu. Zdradzi, co doprowadziło do tej ostateczności, że wybrały służbę i posłuszeństwo w imię pełnego oddania, lojalności, w zamian za składanie ofiar z dzieci. Z powodu traumy, jaką przeżyły i robiły wszystko, aby zapomnieć o bólu, jaki je dotknął. Wstąpiły do tego miejsca, aby się uleczyć, zapomnieć, bądź odszukać to, czego szukają. Każda z tych kobiet to inna historia, która odmieniła je życie na zawsze. Niestety te kobiety odmieniły również życie wielu dzieciom, obdzierając ich z godności, miłości i uczuć. I to jest najbardziej emocjonalny wątek w tej historii, krzywda wyrządzana dzieciom, czy ta psychiczna, czy fizyczna, zawsze będzie najgorszym występkiem.
.
Czytając o tym, w jaki sposób były traktowane te dzieci, mnie jako matce jeszcze bardziej serce się krajało. Jak dla mnie zachowanie niedopuszczalne, naganne i okrutne. Wręcz brakuje mi słów, aby opisać to, co czułam, czytając o bólu zadawanym tym samotnym dzieciom, oczekującym jedynie namiastki uczuć i uwagi. Książka, która dusi od nadmiaru emocji, szokuje i daje do myślenia, bo czytając nie jesteś w stanie przewidzieć, jak dalej się potoczy. Autorka poruszając tak delikatny, a zarazem mocny temat, daje nam tym do myślenia i chcę tym samym skłonić nas do głębszej refleksji. Czytając i zagłębiając się bardziej w powieść, miałam wrażenie, że czytam coś w gatunku fantasy, nie jestem Wam w stanie nawet wytłumaczyć dlaczego, ale momentami miałam takie dziwne skojarzenie. Może to za sprawą chłopczyka Aleksandra i jego rozmów z pająkiem oraz obmyślaniu planu ucieczki, który był trochę surrealistyczny🤔 Sami widzicie, że ta książka porządnie namieszała mi w głowie😁 No a zakończenie, czuję się wstrząśnięta i zmieszana, nie pozostaje mi nic innego jak czekać na kolejną część i być członkiem kolejnej podróży "na granicę dwóch światów".