NIKO recenzja

Ciemne chmury zbierają się nad krainami, które zdążyły już zapomnieć czym jest wojna. Chłopak znikąd, z miejsca, którego nie ma na żadnych mapach, pojawia się w świecie, którego nie zna i nie rozumie. Jest zupełnie sam, bezbronny w swej naiwności. A jednak los obdarzył go Darem.
A co Ty byś zrobił, gdybyś taki otrzymał?

.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Jest mi niezmiernie miło, że mogłam przeczytać tą książkę oraz otrzymać ją z imienną dedykacją od samego autora. Jest to debiut pana Pawła Kolarzyka, którym zaskarbił sobie szczególne miejsce w moim sercu. Jak sami widzicie po moim profilu na instagramie, że po fantastykę sięgam naprawdę bardzo rzadko. Ciężko jest mnie zadowolić, jednak tym razem udało się w stu procentach. Jak sami dobrze wiecie, w tym gatunku nie ma żadnych barier, wszystko może się zdarzyć. Magiczne stworzenia, światy dla nas nierealne, sytuacje, które w rzeczywistości nie mają miejsca. (Albo miały bardzo dawno temu). Zacznę od tego, że jak popatrzyłam na okładkę, to pierwsze co pomyślałam, boże jest tak prosta, ale zarazem intrygująca. Autor przenosi nas w czasie do średniowiecza, gdzie jest rozlew krwi, dużo walk i zachowania oraz poczynania bohaterów są surowsze niż teraz w naszych obecnych czasach. Niko, nasz główny bohater odkrywa pewien dar i dzieli się tym tylko z jedną osobą, która mówi mu, że pod żadnym pozorem nie może powiedzieć tego nikomu. Przez całą książkę możemy zobaczyć przemianę chłopca w prawdziwego mężczyznę, który musi wziąć wszystko na swoje barki i podejmować przeróżne decyzje, nieważne czy są dobre, czy złe. Jest bardzo zdeterminowany, by osiągnąć swój cel i do tego wykorzystuje swój dar, którego uczy się kontrolować każdego dnia krok po kroku. Najbardziej to urzekły mnie opisy, które były napisane w przemyślany sposób. Ja z reguły, gdy widzę tak obszerne opisy, strasznie się zniechęcam. Nie mniej jednak tutaj byłam tak zafascynowana, że nawet nie zauważyłam, jak przez nie przebrnęłam. W pewnych momentach czułam się jakbym stała obok i widziała wszystko na własne oczy. I uważam, że właśnie o to chodzi w czytaniu takich książek, żeby tak wczuć się w historię, by przeżywać wszystko razem z bohaterami. Książkę czyta się błyskawicznie, strona za stroną, po prostu płynie się przez nią nie zdając sobie sprawy, że zaraz koniec. Historia niestety skończyła się w takim momencie, że serce omal mi nie stanęło i z niecierpliwością czekam na kontynuację. Polecam wszystkim miłośnikom fantastyki, na pewno się nie zawiedziecie.