Eutymia recenzja

Grzegorz Mirosław
"EUTYMIA" (tom II)

Jesień w górach podobno jest piękna... W tych urokliwych okolicznościach przyrody znaleziono ciało mężczyzny. Jego śmierć z pozoru wygląda na wypadek, jednak prawda okazuje się być inna... Komisarz Edmund Malejko wraz z młodszą aspirant Majką Michalik, przejmują sprawę. Ale licho nie śpi. Ktoś obserwuje komisarza. Nie bez związku ze sprawą pozostaję odnalezione inkaskie pismo węzełkowe przy ciele martwego mężczyzny. Niebawem okazuje się, że w ruinach Zamku Pienińskiego czekają na komisarza kolejne zwłoki - tym razem młodej kobiety. Czy parze śledczych uda się rozwikłać zagadkę ich śmierci? Nie będzie łatwo. Na każdym kroku napotkają przeszkody...trop zaprowadzi ich legendarnego skarbu Inków. Sprawę komplikują demony przeszłości komisarza, które powinni pozostać martwe, tymczasem coraz bardziej dochodzą do głosu.

Jeśli nie wiecie, czym jest eutymia, spieszę z wyjaśnieniem. To spokojny, rozsądny stan umysłu, w którym przeważają pozytywne emocje, wewnętrzna równowaga, spokój.... Jak zatem ma się tytuł, do historii, którą serwuje nam autor?
"Eutymia" to druga część cyklu przygód komisarza Malejki. Fabuła dotyka tu kilku wątków, które przeplatają się ze sobą, finalnie tworząc pewną całość. Mamy tu zatem klasyk kryminałów - czyli odnalezienie zwłok i śledztwo. I właśnie to śledztwo stoi w centrum. Dojście do prawdy będzie wymagać wiele wysiłku. Mamy dosyć nieprzewidywalne zwroty akcji, dynamiczną akcję, ciekawą zagadkę kryminalną i to, co zasługuje na uwagę - to wplatanie w fabułę starodawnych legend, wierzeń i wątku skarbu Inków - to on bowiem odegra tu znaczącą rolę. Dochodzą nam tu również jeszcze opisy górskich krajobrazów... Autor po nitce do kłębka powoli odkrywa karty śledztwa. Nie do końca zagrały mi tu pewne zachowania policjantów, które były ciut odrealnione i niektóre dialogi, nie mniej jednak nie przesłoniły mi one całościowego wydźwięku powieści. Ogólnie "Eutymię" czytało mi się całkiem nieźle - polecam, zwłaszcza dla fanów gatunku, z oceną 7/10.