Dziewiętnastoletni marynarz recenzja

Nigdy w życiu nie czytałam tak poruszającej historii! Znów doznałam szoku, czułam się jak intruz, zaglądając w cudzą korespondencję, zagłębiając się we wszystkie prywatne myśli i rozterki. Jak ja okropnie żałuję, że era pisania listów już minęła. Od dziecka fascynowały mnie słowa, sens opowieści składanych w całość, mogłam omijać ilustracje, byleby szybciej dotrzeć do kolejnej linijki tekstu. Właśnie czytając tę książkę uświadomiłam sobie jak piękne było pisanie listów i wyczekiwanie na odpowiedź, jak czas zmieniał komunikację, tworzył wkoło niej otoczkę tajemniczości, sprawiał ją bardziej trwałą, ludzką, bliską. List można było dotknąć, poczuć jego zapach i skupić się na fakturze papieru.

Straciłam całą zdolność subiektywnej oceny, zauroczyłam się książką, a mój zachwyt osiągnął szczyt, gdy książka została mi zabrana przez ośmioletniego syna. Treść listów ozdobiona staropolskim słownictwem jest bardzo przyziemna, Zbyszek odnosi się do rodziców z ogromnym szacunkiem, okazuje im mnóstwo troski o panującą w domu sytuację i stara się przedstawiać własne zmagania w różowym świetle. Nie ma tu narzekania na niewygody, brak pieniędzy czy przyborów do nauki, młody marynarz bierze życie takim jakie jest, czerpie pozytywy z każdego najdrobniejszego zdarzenia. Jak piękna i mało współczesna jest ta postawa. A szkoda.

W kolejnej części lektury znajdują się zbiory zdjęć, jest ich bardzo dużo, przedstawiają miejsca i osoby, o których czytaliśmy w listach. Ciekawe, pochłaniające, kartkowałam ją setki razy i w trakcie czytania odnosiłam się do fotografii. Taka forma mnie zachwyciła.

Czytając posłowie wnuczki Zbyszka miałam oczy pełne łez, w mojej opinii udało się jej osiągnąć wszystkie zamierzone cele, a odczucia matczynej troski mnie również nie opuszczały podczas czytania każdego z zamieszczonych listów.

Książka jest rzetelna i pełna informacji, dzięki niej poznajemy rzeczywistość w jakiej funkcjonowali młodzi marynarze i trud rozłąki jaki dotykał rodzin w tych ciężkich czasach. Piękna, interesująca, ciekawa i wzruszająca. Czego chcieć więcej?

Tymczasem,
Katarzyna