Funny Story recenzja

Kto zna powieści Emily Henry, ten wie, że to optymistyczne romanse, w których mamy nieco skomplikowane relacje, ale nie są to mocno zagmatwane sprawy, z których wyziewają tragiczne przeżycia lub ogromne życiowe traumy. Nie inaczej jest w "Funny Story": porzucona narzeczona, porzucony narzeczony, pogmatwane relacje z ojcem oraz porządkowanie własnego życia uczuciowego i szeroko pojęte relacje międzyludzkie. Nic nowego, właściwie w wielu powieściach pojawia się taka tematyka, lecz Emily Henry posiada umiejętność "słonecznego" pisania o tych sprawach. Może wynika to z chronologii jej powieści, które zazwyczaj rozgrywają się w okresie letnim, kiedy promienie słońca sprawiają, że otaczający świat jest piękniejszy, bardziej nam przyjazny i w ogóle wszystko wydaje się łatwiejsze. Ten optymistyczny nastrój, jaki dostałam w "Funny Story" bardzo mi się podoba, choć nie jest to literatura wysokich lotów, a jedynie rozrywka i sposób na spędzenie miłego czasu z lekturą. Nie jest to jednakże powieść płytka, ale lekko mówiąca o poważnych sprawach i tak naprawdę o poszukiwaniu własnego miejsca w świecie. Czasem pisarze topornie o tym piszą, czasem podniośle wzbijają się na wyżyny literatury, a czasem - jak Emily Henry - piszą prosto i nieskomplikowanie, a mimo to coś zostaje nam w głowie. Rodzą się pytania, próbujemy na nie odpowiedzieć. To też dowód na to, że z każdej powieści można wyciągnąć coś dla siebie, choćby to miało być tylko jedno zdanie.

Lubię dialogi napisane przez Emily Henry, są zgrabne, rytmiczne i nierzadko zabawne. Sytuacje i wątki w "Funny Story" nie są absurdalne, a wielki plus daję autorce za uczynienie głównej bohaterki bibliotekarką. Daphne nie jest tylko bibliotekarką ot tak, czyli gdzieś musi pracować i na tym koniec. Czytelnik towarzyszy Daphne w jej pracy, dowiaduje się o jej zawodowych dylematach, czyta jak przygotowuje się do największej imprezy czytelniczej roku i wcale nie jest to nudne, jak głoszą krzywdzące ten zawód stereotypy.

Główny wątek, a więc wątek miłosny jest przewidywalny do tego stopnia, że wcale nie martwimy się o to, jak "Funny Story" się skończy, co pozwala nam się cieszyć lekturą i niemal uśmiechać się od pierwszej do ostatniej kartki.

Jeśli szukacie czegoś lekkiego, przyjemnego, zgrabnie napisanego (i przewidywalnego), ale nie płytkiego, polecam "Funny Story". Jednak myślę, że ta powieść lepiej smakuje latem aniżeli zimą, zresztą jak każda historia napisana przez Emily Henry.