Elfy Londynu recenzja

Chwilę temu skończyłam czytać "Elfy Londynu" Marty Dziok-Kaczyńskiej i gdyby ktoś mnie teraz zapytał o czym była ta historia, to szczerze mówiąc odpowiedziałabym, że nie mam zielonego pojęcia. Mam wrażenie, że przez ponad 300 stron czytałam o niczym, po prostu obserwowałam różne sceny z postaciami, często wyrwane z kontekstu, które tak naprawdę niczego konkretnego do całej fabuły nie wnosiły. Dopiero w kilku ostatnich rozdziałach cokolwiek zaczęło się dziać, ale nie na tyle, żeby ta książka na długo zapadła mi w pamięci. Jestem rozczarowana, bo nastawiłam się na coś zupełnie innego. Chciałam opowieść pełną magii i intryg, a dostałam obyczajówkę skupiającą się na polityce.
Do plusów tej historii zaliczam przede wszystkim przyjemny styl autorki. Jest on dość specyficzny, ale pozytywnie mnie zaskoczył już od pierwszej strony. Całość dodatkowo czyta się bardzo szybko dzięki krótkim rozdziałom, jednak to by było na tyle, jeżeli chodzi o pozytywy.
Przez pierwsze sto stron w ogóle nie mogłam się połapać w fabule. Panował chaos, pojawiało się mnóstwo przeskoków czasowych i postaci, a co za tym idzie - mnóstwo różnych wątków. Co chwila musiałam wracać na początek książki, gdzie jest drzewo genealogiczne i próbowałam zrozumieć kto jest kim. W moim odczuciu sporo wprowadzonych wątków czy postaci nie miało swojego zakończenia, albo ja po prostu nie wszystko do końca zrozumiałam. Zapowiadało się na prostą historię o magicznych istotach, ale całość została przedstawiona w niezrozumiały sposób.
W dodatku magii praktycznie tutaj nie mamy, bo gdyby nie fakt, że bohaterowie żyją setki lat, to moglibyśmy ich uznawać za zwyczajnych ludzi. Nie ma żadnych mocy czy magicznych wydarzeń, choć samo połączenie dwóch światów całkiem mi się spodobało.
Postacie także nie skradły mojego serca, no może oprócz jednej. Gdyby nie Sheridan, to prawdopodobnie odłożyłabym tę książkę już po setnej stronie, ale byłam ciekawa jego losów i liczyłam na płomienny romans. Jak zapewne się domyślacie - nie dostałam go. Co prawda mamy tu romans, ale budził on we mnie raczej negatywne emocje, a to wszystko za sprawą głównej bohaterki, która mnie niesamowicie irytowała.
Reasumując, jest to raczej historia do miłośników powieści obyczajowych. Jeżeli liczycie na magiczne istoty, mnóstwo emocji i fantastycznych wydarzeń to będziecie raczej rozczarowani. Niestety, nie jest to historia, którą mogę śmiało polecać. Mimo wszystko będę śledzić twórczość autorki, bo jestem ciekawa, czym jeszcze nas zaskoczy.