Ela sanela recenzja

Ela to dziewczynka, która wiedzie życie typowej nastolatki. Mieszka z kochającą i troskliwą babcią, chce w przyszłości zostać aktorką, ma miłych sąsiadów i mogłabym tak wymieniać i wymieniać. Niestety życie nie jest takie piękne jakby się mogło wydawać. Bohaterka nie wie kim jest, ani kim jest jej rodzina. Pewnego dnia babcia Eli mówi jej o liście, który otrzymała od Czerwonego krzyża. Czerwony krzyż m.in. zajmuje się prowadzeniem poszukiwań i ustalaniem losów ofiar wojennych (w tym II wojny światowej) i prowadzeniem poszukiwań humanitarnych.

Wystarczy jeden list, żeby wywrócić kogoś życie do góry nogami. Sanela (bo takie jest pełne imię Eli) dowiaduje się, że ma siostrę, ciocię i mnóstwo kuzynek, które przez ten cały czas próbowały ją odnaleźć. Dziewczynka nareszcie czuje, że wszystko będzie dobrze, bo ma swoją siostrę i rodzinę, którą bardzo kocha.

Zanim zaczęłam czytać tą książkę miałam na ciele dreszcze, bo spodziewałam się, że jest to wzruszająca historia, która na długo pozostanie w mojej głowie. Jednak przeliczyłam się. Początek był niezwykle nudny i monotonny. Z każdą stroną oczy kleiły mi się coraz bardziej, ale uparcie próbowałam przebrnąć przez to coś. Jedyną motywacją była myśl, że za chwile akcja zacznie się rozkręcać i książka porwie mnie niczym rwąca rzeka. Niestety nic takiego się nie stało. Jedynie pod koniec, gdy Ela była już ze swoją siostrą, zaczęłam czytać z zainteresowaniem, nawet się wzruszyłam. Szkoda, że dopiero wtedy.

Może Was zaciekawiłaby ta książka od samego początku, niestety w moim przypadku tak nie było. Jedyne co spodobało mi się w książce i zainteresowało był wątek o rodzinnym domu Eli- Sarajewie, a także II wojnie światowej, która miała tam miejsce. W wojnie zginęło ponad 10 500 osób, praktycznie wszystkie budynki zostały zniszczone lub uszkodzone. Mnóstwo rodzin zostało rozdzielonych i po dzisiejszy dzień nie odnalazły się. Sarajewo zostało odbudowane, ale nadal można spotkać zaminowane tereny na obrzeżach miasta.
Podsumowując książkę polecam tym, którym strasznie się nudzi i kompletnie nie mają co czytać. O ile dobrniecie do połowy książki to może zaintryguje Was Sarajewo, tak jak mnie.