Ela sanela recenzja

Katarzyna Pranić- ukończyła filologię polską na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Ela- Sanela to jej debiut literacki. Zajęła II miejsce w kategorii książek dla młodzieży w wieku 10–14 lat w Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren zorganizowanym przez Fundację ABCXXI – Cała Polska czyta dzieciom.

Elę poznajemy jako 12-letnią dziewczynkę. Niedawno zmieniła szkołę, przez co straciła kontakt ze starymi przyjaciółmi i trochę ciężko jej do wszystkiego przywyknąć. Wiemy też, że wychowuje ją babcia i w zasadzie mogłoby się wydawać, że w tej historii nie ma nic zaskakującego. Tak jest do momentu, kiedy to w szkole podczas lekcji pani prosi Elę o przeczytanie pracy domowej i zwraca się do niej „Sanela Hasani”. Od tej pory powoli wychodzą na jaw pewne fakty z przeszłości dziewczynki. Okazuje się, że pochodzi z Bośni i podczas ucieczki z pogrążonego w wojnie kraju, razem z grupą uchodźców trafiła do Polski. Tutaj adoptowała ją pewna lekarka, która od tamtej pory została jej babcią i jednocześnie jedyną rodziną. Przez te wszystkie lata Ela nic nie wiedział o poszukiwaniach babci, która poprzez Czerwony Krzyż miała nadzieję odszukać rodzinę dziewczynki. W końcu po wielu latach udało się nawiązać kontakt z siostrą Saneli. Teraz, kiedy dziewczynka ma prawie 13 lat, musi zmierzyć się z trudną i bolesną przeszłością, żeby poznać całą prawdę o sobie.

Książeczka napisana jest prostym, zrozumiałym językiem. Akcja toczy się powoli, widać, że autorka z uwagi na młodych czytelników, stara się dawkować emocje. Historia pokazuje czytelnikowi, jak ważne w życiu każdego człowieka jest poczucie tożsamości narodowej. Otwiera oczy na okrucieństwo wojny, która zawsze ma tragiczne skutki. Uświadamia też, że dom to przede wszystkim miejsce gdzie czujemy się bezpieczni i kochani. Jedyne co mogę zarzucić autorce to zbytnie „rozleniwienie” tempa akcji, które sprawia, że miejscami książeczka jest mniej interesująca. Niemniej jednak polecam młodszym czytelnikom.