Ucieczka recenzja

Andrzej Pilipiuk urodził się w 1974 roku. z wykształcenia jest archeologiem, a z zamiłowania pisarzem, publicystą, historykiem i poszukiwaczem meteorytów. W wieku trzynastu lat postanowił zostać pisarzem. Jego debiutem było opowiadanie „Hiena” - otwierającym cykl opowieści o losach Jakuba Wędrowycza.
Paweł Koćko ma szesnaście lat, niezwykle wkurzającą nauczycielkę i brak planów na wakacje. Na pierwszy rzut oka to zwykły nastolatek, który wiedzie zupełnie zwyczajne życie. No może oprócz tego, że stracił pamięć i pamięta tylko to co działo się w przeciągu czterech lat, ma kocie oczy, psi węch i lubi od czasu do czasu skubnąć trawę.
Pewnego dnia bohater musi opuścić kraj, zapomnieć o Pawle Koćko i stać się Tomaszem Paczenko. Razem ze swoim przyjacielem Maćkiem Wędrowyczem (wnuczkiem słynnego Jakuba Wędrowycza) zamieszkuje w rozpadającej się chacie, uczy się robić bomby, poznaje wiele atrakcyjnych dziewczyn, stara się przeżyć i przypomnieć sobie co działo się cztery lata temu.
„Ucieczka” jest napisana w formie pamiętnika Tomasza Paczenko w czasach 1986-2004, gdzie trzecia wojna światowa wydaje się nieunikniona. Książka jest napisana prostym językiem, przez co przyjemnie i szybko się ją czyta. Czytając tą powieść można by powiedzieć, że uśmiałam się za wszystkie czasy. Pilipiuk ma ogromne poczucie humoru, co można wywnioskować po zabawnych sytuacjach, wypowiedziach, na które co jakiś czas możemy się natknąć.
Pomysł na książkę był niezwykły, podziwiam wyobraźnie pana Andrzeja, jak i jego osobę. Jedną z wad było to, że gdy przerywałam czytanie, to miałam ochotę już do niej nie wracać. Mam co do niej mieszane uczucia, z jednej strony wydaje mi się fajna, lekka, ale z drugiej uciążliwa. Mimo to myślę, że większości z Was przypadnie do gustu.