Dziecko Noego recenzja

Mieliście juz stycznosc z tym francuskim autorem?

Pierwszy raz spotkałam się z jego twórczością jeszcze w gimnazjum, podczas czytania jako lektury powieści pt. ,,Oskar i Pani Róża’’, myślę że bardzo znanej i uwielbianej przez czytelników na całym świecie!

Później trafiłam na kilka innych jego książek, które bardzo polecał mi znajomy. Jego historie są nietuzinkowe, a sam język jakim się posługuje uważam, że jest piękny, a nawet wybitny.

Skupię się na ,,Dziecku Noego’’. Jest to historia małego, żydowskiego chłopca- Josepha, który sam ją czytelnikowi przytacza w narracji pierwszoosobowej. Chłopcu w okupowanej przez Niemcy Belgii, pomagał się ukrywać katolicki ksiądz- ojciec Pons.

Postacie w tej książce są bardzo osobliwe, wyjątkowe, tak samo jak atmosfera, którą stwarza autor. Jest to przede wszystkim opowieść o odmienności, poszukiwaniu swojej tożsamości, a także tolerancji. Schmitt idealnie łączy humor z poważnymi tematami, pobudzającymi czytelnika do refleksji.

Tej książkowej pozycji daje 10/10 gwiazdek!

Na pewno sięgnę także po inne książki tego autora, a kilka już czeka na mojej półce. Moim zdaniem jest to jeden z wybitniejszych twórców literatury pięknej!

Éric-Emmanuel Schmitt (ur. 28 marca 1960 w Sainte-Foy-lès-Lyon) – francuski dramaturg, eseista i powieściopisarz, z wykształcenia filozof. Mieszka w Brukseli. Uczęszczał do École normale supérieure, jednej z przodujących francuskich uczelni humanistycznych. Zdobył tam najbardziej prestiżowy z francuskich certyfikatów nauczycielskich oraz doktorat z filozofii.
Na świecie jest znany głównie jako twórca teatralny. Jego pierwszym krokiem ku sławie była La Nuit de Valognes (tytuł angielski: Don Juan on Trial) wystawiona w 1991 w paryskim teatrze Comédie des Champs-Elysées w reżyserii Jeana-Luca Tardieu i następnie wspierana przez Royal Shakespeare Company. Następna sztuka, Le Visiteur (tytuł angielski: The Visitor) z 1993, była triumfem, który przyniósł autorowi trzy Moliery (dla najlepszego aktora, odkrycia teatralnego i przedstawienia). Sztuka była tłumaczona i wystawiana na całym świecie. Wersja muzyczna została przygotowana przez Théâtre Impérial de Compiègne i wystawiana w Operze Londyńskiej.

Po dwóch sukcesach Schmitt porzucił pracę wykładowcy filozofii na Uniwersytecie Sabaudzkim, aby zostać pisarzem pełnoetatowym. Następnym osiągnięciem stała się sztuka Variations énigmatiques (tytuł angielski: Enigma Variations) uznawana za najbardziej popularną pracę Schmitta na świecie.

W ciągu zaledwie dekady stał się jednym z najpoczytniejszych francuskojęzycznych autorów na świecie. Jego książki tłumaczone są na 35 języków, a sztuki wystawiane w ponad czterdziestu krajach. Książki Schmitta w większości bazują na sztukach teatralnych o tych samych tytułach.

Poza dziedziną teatru, Eric-Emmanuel Schmitt w 1997 napisał doktorat na temat „Diderot i filozofia uwodzenia”. Ponadto, jako meloman z zamiłowania, przetłumaczył na francuski Wesele Figara. W październiku 2005 jego nowa powieść Moje życie z Mozartem została wydana w kilku państwach.

We Francji wszystkie jego prace wydawane są przez wydawnictwo Albin Michel.

Od 2002 roku Schmitt mieszka w Brukseli, a w 2008 uzyskał obywatelstwo belgijskie.

W 2001 roku przyznano mu nagrodę Grand Prix du Théâtre de l’Académie Française. W roku 2010 otrzymał Nagrodę Goncourtów w kategorii opowiadania za zbiór opowiadań Trucicielka.