Boginie recenzja

"Boginie" spod pióra Alexa Michaelidesa to kolejna pozycja, którą udało mi się odhaczać z mojej długiej listy książek do przeczytania. Chciałam przeczytać ten tytuł, ponieważ wszędzie rzucał mi się w oczy i wszyscy zachwalali "Pacjentkę" autora.

"Pacjentki" nie czytałam, ale "Boginie" mnie nie powaliły. Największy problem miałam chyba z główną bohaterką. Mariana była dla mnie ciężką postacią. To terapeutka, która ma tyle samo problemów, co jej podopieczni. Kobieta boryka się ze wspomnieniami z dzieciństwa oraz stratą męża. Gdy dostaje telefon od swojej siostrzenicy, że zamordowano jej najlepszą przyjaciółkę, jedzie do Cambridge, miejsca, gdzie na studiach spędziła cudowne chwile ze swoim przyszłym małżonkiem. Nie chce tam jechać i zostać ze względu na przeszłość, ale jednak postanawia pomóc Zoe. Na miejscu Mariana próbuje rozwiązać zagadkę śmierci młodej studentki. Wszystkie tropy wskazują na jednego z wykładowców Edwarda Fosce, młodego mężczyznę, który swoimi fantastycznymi wykładami o mitologii zrzesza spore grono studentów.

Mariana przemierza Cambridge, przepytując studentów oraz pracowników uczelni. Jej śledztwo zeszło dla mnie na drugi plan, ponieważ ciągle przebijały się żale i smutki kobiety. Nie mogłam się skupić na akcji, to rozpamiętywanie przeszłości było bardzo męczące. Z tyłu głowy miałam pytanie, po co ona w ogóle się tym zajmuje, przecież od tego jest policja. Jej siostrzenica jest cała i zdrowa, więc powinna się cieszyć i dać sobie spokój. Przez ten wymuszony wątek wiedziałam, że zakończenie musi być powiązane jakoś z Marianą. Takiej końcówki się nie spodziewałam, ale zresztą z przeczytanych opinii widzę, że zakończenie nie tylko dla mnie okazała się od czapy. Takie na siłę, by zaskoczyć. Brak mi tu jakiegoś logicznego wyjaśnienia. Najbardziej w całej książce podobały mi się nawiązania do mitologii i za to jedynie mogę pochwalić autora.

Drugi raz na pewno nie sięgnęłabym po "Boginie". Może kiedyś zdecyduję się na "Pacjentkę", ale to w bardzo, bardzo dalekiej przyszłości.