Dziewczyny, które zaginęły recenzja

Pewnej pamiętnej nocy dwadzieścia lat temu grupa czterech młodych kobiet uległa wypadkowi po nocy spędzonej poza domem. Wypadek miał miejsce na Diabelskim Korytarzu, odcinku autostrady przesiąkniętym nadprzyrodzonymi przesądami – od niewyjaśnionych zgonów po odgłosy płaczącego dziecka w nocy. Jednak nic nie jest bardziej zagadkowe niż sprawa Olivii Rutherford. Kiedy w końcu odnaleziono samochód, w środku znajdowała się tylko jedna z dziewcząt – Olivia. Pozostała trójka zniknęła całkowicie bez śladu. Choć po mieście krążą różne teorie – nawet twierdzenia o uprowadzeniu przez kosmitów – śledczym nigdy nie udało się rozwiązać tej zagadki.

Gdy zbliża się dwudziesta rocznica, do miasta przybywa dziennikarka Jenna Halliday, aby ostatecznie rozwikłać tajemnicę. Niestety, jak to bywa w małych miasteczkach, gdzie każdy zna każdego, a klaustrofobiczny, duszny klimat potęguje poczucie zamkniętej społeczności, sekrety mają swoje mroczne oblicze. Nie jest ona ciepło przyjęta i wkrótce zaczyna otrzymywać groźby, które mają zmusić ją do powrotu do domu. Jednak Jenna jest zdecydowana odkryć prawdę o tamtej nocy i o tym, co dokładnie stało się z dziewczynami, które zniknęły.

„Dziewczyny, które zaginęły” Claire Douglas to przerażający, klimatyczny kryminał/thriller, napisany z dwóch różnych punktów widzenia (Olivii i Jenny). Historia ma także podwójną oś czasową – dzień dzisiejszy oraz przeszłość, to, co wydarzyło się dwadzieścia lat temu. W powieści pojawiają się również fragmenty dotyczące Tajlandii z lat 80., które początkowo wydają się całkowicie wyrwane z kontekstu i niepowiązane z fabułą, ale z czasem okazuje się, że mają znaczenie dla ostatecznego wyniku dochodzenia. Bohaterowie to zróżnicowane, barwne charaktery a lokalne intrygi i długo skrywane urazy przyczyniają się do nasilenia napięcia między wszystkimi postaciami. Narracja jest nieco powolna, ale pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji, co sprawia, że fabuła bywa zagmatwana. Momentami miałam wrażenie, że moje myśli błądzą, więc musiałam wrócić i przeczytać niektóre fragmenty jeszcze raz. Na szczęście wszystko na końcu się łączy, a elementy tej zawikłanej i pokręconej układanki wskakują na swoje miejsce.