Dziewczyna z Titanica recenzja

Madeleine po raz pierwszy zobaczyła pułkownika Johna Jacoba Astora gdy była jeszcze dzieckiem. Już wtedy, kiedy przez tę krótką chwilę ich spojrzenia się spotkały, zrobił na niej ogromne wrażenie. Dlatego gdy kilka lat później siedemnastoletnia Maddy otrzymuje po wystąpieniu w sztuce teatralnej osobiste gratulacje od tego znamienitego biznesmana i zasłużonej dla kraju osobistości, jej zdumienie i radość nie znają granic. Od tego momentu zaczyna się pasmo zalotów, których zgodność z ówczesną etykietą rozbudza w dziewczynie coraz śmielsze nadzieje na prawdziwą atencję mężczyzny.

Trzydzieści lat różnicy wieku, a do tego fakt, iż John jest rozwodnikiem, nie pomagają w pozyskaniu przychylności społeczeństwa. Tym bardziej, że rodzina Madeleine, mimo iż na poziomie, jednak nie dorównuje statusem rodowi mężczyzny i sławie, jaką zostawiła po sobie jego matka. Mimo wszystko para postanawia zawalczyć o tę miłość. Młodziutka Maddy musi przejść prawdziwą szkołę życia, zmagać się z krzywymi spojrzenia w towarzystwie oraz z szukającymi sensacji, wszechobecnymi dziennikarzami. Dopiero w podróży poślubnej zaznają odrobiny spokoju. Magia pryska, gdy Titanic, którym wracają do domu, zderza się z górą lodową...

"Dziewczyna z Titanica" to piękny romans historyczny. Jednak nie skupia się on jedynie na wątku miłosnym. Autorce udało się w świetny sposób oddać atmosferę tamtych czasów, przestawić społeczne standardy i ograniczenia epoki. Na stronach książki możemy obserwować niezwykłą przemianę, jaką przechodzi główna bohaterka. Od wycofanej, skromnej panienki, po dumną panią Johnową Jacobową Astor. Nie jest to łatwy proces. Para, by być razem, musi łamać konwenanse, co stanowi nieustanną pożywkę dla prasy. Czy pozwoli im to na, w miarę możliwości, normalne życie?

Bardzo spodobała mi się forma przekazu zastosowana przez autorkę. Przeplatają się tu wypowiedzi Madeleine, które kieruje ona do swojego maleńkiego syna, z opisanymi w trzeciej osobie wspomnieniami przeżyć dziewczyny. Towarzyszymy jej od początków znajomości z pułkownikiem, aż po czas na długo po tragedii transatlantku Titanic. Polecam bardzo każdemu kto ma ochotę na otulającą, wzruszającą opowieść, która prawdziwie przenosi w minione czasy i zostawia w czytelniku ślad na długo po przeczytaniu.