Loveless recenzja

Georgia pragnie się zakochać. Chce znaleźć kogoś, kto jej się spodoba, chodzić na randki i nie czuć tego dziwnego wstrętu. Od lat namiętnie pochłania romantyczne filmy, a wieczorami podczytuje fanfiki, ale choć wydaje jej się, że całkiem dobrze dzięki temu poznała temat miłości, wciąż nie potrafi przełożyć tego na własne życie. Zerka w kierunku chłopców, zbliża się do nich i odsuwa ze wstrętem. Odwraca się do dziewczyn, ale i tutaj nie jest lepiej. Chce się zakochać, ale zupełnie nie potrafi tego poczuć. Pragnie być w związku, ale stroni od dotyku. Nie rozumie siebie i nie wie, gdzie ma szukać pomocy. Ciągle zastanawia się co jest z nią nie tak i próbuje zmusić się do pewnych zachowań, które uważa za „właściwe". Kręci się w miejscu, miota i rani bliskich w poszukiwaniu siebie, ale stopniowo zaczyna coraz więcej rozumieć.

Aseksualność.
Aromantyczność.

Alice Osamen dotąd znałam jedynie od strony jej komiksów (serii „Heartstopper", oczywiście), ale najwyraźniej również powieści potrafi pisać. „Loveless" wciąga od pierwszych stron. To opowieść o odnajdywaniu swojej orientacji i powolnej drodze do pogodzenia się z nią. O przyjaźni, która czasami sprawia ból i dokłada zmartwień, ale daje siłę. O pokładach wsparcia i ciepła.

Płakałam i się uśmiechałam. Zaciskałam zęby i oddychałam z ulgą. Przeżywałam każdą stronę, bo powieść nie dość, że została dobrze skonstruowana, to jeszcze mówiła o czymś, co bywa pomijane. I nawet nie chodzi dokładnie o bycie arem i asem, o czym nawet nie każdy słyszał. Po prostu tak mało powieści z tak piękną wrażliwością mówi o odkrywaniu swojej seksualności. O wszystkich trudnych uczuciach, które się z tym wiążą. Poza historią Georgii mamy jeszcze inne drogi do zrozumienia kim się jest i już przez to mam ochotę wcisnąć tę powieść w ręce każdego. Chcę by zgłębili temat aseksualności i aromantyczność. By zobaczyli, ile odwagi czasami trzeba, by kochać w zgodzie z sercem i ciałem. By obserwowali pogubionych bohaterów, którzy wciąż potrafią być dla siebie wsparciem.

Dziękuję autorce za tą powieść. Nigdy jej tego nie zapomnę.


przekł. Anna Halbersztat


Ciekawostka! Mamy tytaj osobę aseksualną, biseksualną i homoseksualną, a jakby to wciąż było za mało queerowej reprezentacji — jest też bohater niebinarny, a aromantyczność i homoerotyczność nie zostaje pominięta. Jestem zachwycona!