Dziedzictwo zbrodni recenzja

Dziedzictwo zbrodni Adriana Bednarka to tytuł, który miał swoją premierę jeszcze w lipcu ubiegłego roku. Ja miałam możliwość przeczytać go dopiero teraz, dzięki BT organizowanemu na Instagramie przez @domilkaa

Od dawna miałam w planach zapoznać się z twórczością tego autora, już nawet kupiłam jego serię rozpoczynającą się tytułem Inspiracja, niestety tylko powiększyła ona moj stos hańby, bo na jej lekturę nie znalazłam jeszcze czasu 🤷‍♀️

Jak zauważa sam autor, w słowach końcowych zamieszczonych w Dziedzictwie zbrodni, ta pozycja różni się nieco od jego dotychczasowego dorobku. Na czym ta inność polega, tego niestety nie mogę stwierdzić po znajomości wyłącznie jednej książki. Bednarek twierdzi, że miała to być lekka i szybka powieść. Tu zgodzę się z Redaktorem Naczelnym autora, który nie zaaprobował pierwszego epitetu twierdząc, że przeczy temu zbyt duza ilość trupów.

Dziedzictwo zbrodni to powieść, w której już od pierwszych stron zostajemy wciągnięci w szybką akcję, tak więc jak najbardziej książkę można uznać za szybką. Wraz z rozwojem akcji pojawiają się pierwsze trupy, których ilość później drastycznie wzrasta. Można powiedzieć, że trup trupa goni i trupem pogania.
Moim zdaniem, zdecydowanie nie jest to lekka powieść 😉

Od pierwszych stron moją uwagę zwrocił język powieści. Jest prosty, naszpikowany potocznymi wyrażeniami i wulgaryzmami. Przyznam, że musiało minąć trochę czasu zanim do niego "przywykłam". Niestety, nie jestem zwolennikiem takiego słownictwa. Lubię powieści sensacyjne i kryminały, jednak napisane językiem, który mnie nie razi.

Podobne odczucia miałam względem niektórych scen. Tak, Dziedzictwo zbrodni to zdecydowanie lektura dla czytelników o mocnych nerwach. Już pierwsze opisy bestialskich czynów płatnych zabójców wciskają w fotel. Dalej jest tylko gorzej... oczywiście, z pewnością są odbiorcy, którym plastyczne opisy zbrodni nie przeszkadzają.

Mimo pewnych minusów uważam tę powieść za świetną w swoim gatunku. Po początkowych trudnościach czytało mi się ją przyjemnie, a już samo zakończenie wprowadziło mnie w zdumienie!
Nie, czegoś takiego się nie spodziewałam.

Moja ocena 7/10.