Ania ze Złotego Brzegu recenzja

Mój podstawowy, ukochany, komplet to trzy książki w twardych okładkach, zawierające po dwa tomy, wydane przez wydawnictwo Nasza Księgarnia w latach od 1971do 1973.
Nie zawiera on niestety dwu tomów, a mianowicie "Ani ze Złotego Brzegu" i "Ani z Szumiących Topoli", o których dowiedziałam się znacznie później i dlatego ich nie czytałam. Po prostu minął na nie czas.I tak by pewno zostało, gdyby nie pewne wyzwanie czytelnicze. Jednym z etapów wyzwania miał być autor naszego z dzieciństwa . Zastanawiałam się, zastanawiałam, nawet zaczęłam czytać "Emilka dojrzewa " tej samej autorki, ale jakoś mi nie szło i wtedy mój wzrok szczęśliwie się zatrzymał na tym tomiku wydanym przez Naszą Księgarnię w 1989 roku, ale już niestety bez takiej staranności jaka towarzyszyła poprzednim wydaniom. Ale dzięki niemu powróciłam na Wyspę Księcia Edwarda, tym razem do Glen, w którym mieszkają Ania i Gilbert. Wróciłam, by wejść na chwilę w życie tej rodziny. Jest w niej piątka dzieci, z których czwórka przyszła na świat już w domu nazwanym przez Anię Złotym Brzegiem, i właśnie powiększa się o szóste - Bertę Marillę, nazywaną Rillą. Rozkoszuję się stworzonym przez bohaterkę i jej pomoc domową klimatem Złotego Brzegu, w którym pachnie ciastem i chlebem pieczonym przez Zuzannę, traktowaną tam nie jak służąca, lecz jak domownik. Rozkoszuję się również ciepłem domowego ogniska, gdzie wszyscy się kochają i starają się jak mogą życzliwie traktować nawet niezbyt mile widzianą, a wiecznie niezadowoloną i zrzędną ciotkę Gilberta, Marię Blythe. Przyglądam się, jak dorastają dzieci Ani, jak się zmieniają z wiekiem, jak przeżywają różne smutki i radości, jakie zawierają znajomości i czego doświadczają w związku z wchodzeniem w świat szkoły i nowych znajomych. Złoty Brzeg to oaza radości i miłości (czasem zakłócanych troskami i smutkami, jak to w życiu bywa), w której jest miejsce również dla ulubieńców domowników: kota Odrobinka i kosa powracającego tu co roku. Przysłuchuję się plotkom i ploteczkom rozsiewanym przez krąg znajomych pań, głównie dotyczących żywotnych spraw społeczności - czyli tego, kto umarł, kto się urodził i jaka para ma się ku sobie, a jaka się zaręczyła. Przeżywam również z Anią jej smutek wynikający z chwilowego zwątpienia w miłość wiecznie zapracowanego męża.
Z dużą przyjemnością przeczytałam kolejną książkę o Ani napisaną przez Lucy Maud Montgomery i zapraszam wszystkie osoby o romantycznej duszy do odwiedzenia Złotego Brzegu w Glen na Wyspie Księcia Edwarda.