Doktor Jekyll i Pan Hyde recenzja

Utterson jest prawnikiem i niezłym nudziarzem, ale w gruncie rzeczy też sympatycznym gościem i oddanym przyjacielem. Tak oddanym, że po prostu nie może przestać zawracać głowy swojemu kumplowi w sprawie jego podejrzanego testamentu, mieląc temat przy każdej okazji. Bo jak tu go nie mielić! Sam w sobie jest to dziwny zapis, a gdy jeszcze okazuje się, że wskazany przez cenionego lekarza spadkobierca jest agresywnym łotrem...!

No i co, no i nic. W moim odczuciu ta krótka historia Stevensona niezbyt się trzyma po tej półtorej wieku. Zdecydowanie najmocniejszym punktem dźwigającym całą tę powieść groszową jest sekret i związany z nim zwrot akcji. Który jest naprawdę dobry i na tyle intrygujący, że towarzyszenie głowiącemu się Uttersonowi jest przyjemne - kiedy jednak zna się zakończenie, akcja dość się wlecze, nie oferując wiele komuś, kto zna rozwiązanie zagadki. No nie w sposób mieć tu pretensje do autora, że miał pomysł tak fajny, że pół świata zna spoilery przez osmozę kulturową. Poza tym niewiele zostaje: postacie poboczne są bardzo blado zarysowane, gotyckie rekwizyty nie sprawiają większej przyjemności (no, może z wyjątkiem dżentelmena umierającego od wysłuchania zbyt długiej listy bezeceństw). Nie ukrywam, że bardzo podoba mi się kreacja głównego bohatera, stoickiego nudziarza, ale i solidnego przyjaciela. Wiele osób zachwyca się samą filozofią o dualizmie człowieka - nie jest ona zła, ale nie uważam jej za specjalnie odkrywczą czy głęboką, zwłaszcza z perspektywy czytelnika XXI wieku, dla którego funkcjonowanie w sferach publiczna-prywatna przebiega zupełnie inaczej.

"Doktor Jekyll i Pan Hyde" zdecydowanie lepiej się trzymają jako pomysł niż oryginalna książka. Po prostu może być - po dziesięcioleciach przetwarzania tej historii kultura oferuje nam zdecydowanie ciekawsze i dramatyczniejsze reinterpretacje, przy których pierwowzór w oczach współczesnego odbiorcy dość blednie. Cóż, od czegoś trzeba było zacząć - to dość przewrotne, że gigantyczna popularność tej noweli odebrała rację jej największej zalecie.

[Recenzja została po raz pierwszy opublikowana na LubimyCzytać pod pseudonimem Kazik.]