Córki tęczy recenzja

Nie ukrywam, że jestem okładkową sroką, a jedno spojrzenie na okładkę najnowszej powieści Hanny Cygler, sprawiło, że przepadłam. Nie bez znaczenia okazał się też fakt, że nazwisko autorki przewijało się wielokrotnie w Waszych rekomendacjach i to był idealny moment, by nareszcie poznać jej twórczość.

I w tym przypadku zdecydowanie można oceniać książkę po okładce, bo cudowna oprawa skrywa równie piękną opowieść, która zachwyciła mnie pod wieloma względami. Bo to nie tylko poruszająca historia dwóch kobiet, które mimo diametralnych różnic los styka ze sobą, ale przede wszystkim fascynująca podróż do egzotycznego RPA, widzianego nie oczami turysty, a młodej mieszkanki stolicy tego kraju. Wplecenie w fabułę wątku jak z najlepszego thrillera jest dodatkowym bodźcem nie pozwalającym choć na chwilę oderwać się od lektury.

Autorka czerpie ze swoich licznych podróży, a zachwyt i fascynację Afryką przekłada na fabułę wzbogacając ją interesującymi faktami dotykającymi spraw społecznych, kulturowych i politycznych, mających przede wszystkim wpływ na życie kobiet. Uchyla również rąbek ciemnej strony tamtejszego świata związanej z korupcją, narkotykami i zorganizowaną działalnością przestępczą. Ukazuje kontrasty i nierówności społeczne, które walka z apartheidem miast zniwelować jeszcze pogłębiła.

Nie ukrywam, że to historia Joy, młodej mieszkanki Pretorii zmagającej się z bezlitosną codziennością najmocniej zapadła mi w serce. Bo osierocona dziewczyna opiekująca się swoimi młodszymi siostrami nie tylko nie może liczyć na wsparcie rodziny, ale też za jej przyczyną zostaje wystawiona na śmiertelne niebezpieczeństwo. Mimo to nie traci zarówno wpajanych jej przez matkę wartości, jak i zahartowana przez życie walczy o to, co dla niej najważniejsze.

Zuzannie mieszkającej w Gdańsku, spełnionej bizneswoman z bagażem trudnych osobistych doświadczeń dopiero po czterdziestce zaczyna na tyle doskwierać samotność, że decyduje się na przygodę w RPA, w której widzi szansę na odmianę losu. Obie kobiety nie zdają sobie sprawy, jak bardzo ich spotkanie i to czego razem doświadczą wpłynie na ich życie.

Ileż przyjemności i pozytywnych emocji dostarczyła mi ta powieść! Podkreślająca wagę kobiecej siły i solidarności, lojalności i (nie)zwykłej chęci niesienia pomocy drugiemu człowiekowi bez względu na dzielące nas różnice. Pokazująca też jak mały i zaskakujący potrafi być świat. Czasem to, co wydaje się odległe i obce, może okazać się bliższe niż myślimy, a to, czego szukamy daleko możemy znaleźć na wyciągnięcie ręki.

Zerknijcie też na dwie inne książki autorki, które zostały wznowione w równie uroczych oprawach - "Grecka mozaika" i "Kolor bursztynu".