Bez ciebie nie ma lata recenzja

[Recenzja może zawierać spoilery w odniesieniu do pierwszego tomu].

Najpierw książka czy najpierw film?

Należę do tej rzadszej grupy, która woli najpierw obejrzeć film, a dopiero później przeczytać książkę, na podstawie której powstał.
Dlaczego? Hmmm, mam wrażenie, że książka po filmie ma mniejsze szanse na rozczarowanie mnie, niż film po książce. Czy to ma sens? Dla mnie jak najbardziej.

Zdarzają mi się oczywiście odwrotne sytuacje, ale potrzebuję wtedy dość długiej przerwy między jednym a drugim, aby moje oczekiwania względem filmu nieco zmalały. Bo czy jest coś gorszego niż okropna ekranizacja ukochanej historii?

Bardzo trudno ocenić mi drugi tom serii „Lato”, nie porównując jej do serialu. Myślę, że byłoby to łatwiejsze, gdyby moje wrażenie w odniesieniu do obu form były porównywalne. Niestety muszę przyznać, że serial jest dużo lepszy od książki. A takie sytuacje zdarzają się niezwykle rzadko!

O czym opowiada „Bez Ciebie nie ma lata”?
Lato już nigdy nie będzie takie samo. Po śmierci Susannah relacje między przyjaciółmi zmieniają się diametralnie.

Kiedy Jeremiah informuje Belly o tym, że Conrad zniknął, ta nie ma wątpliwości, że musi pomóc go odnaleźć. Razem wyruszają do kampusu, a następnie domku letniskowego, w którym spędzali dotychczas każde lato, w nadziei, że odnajdą tam chłopaka. Na miejscu okazuje się, że ojciec braci planuje sprzedać dom, który tak bardzo kochała ich matka. Czy braciom Fisher uda się go uratować?

Z retrospekcji dowiadujemy się natomiast, co działo się w relacji Belly i Conrada po zakończeniu poprzednich wakacji oraz jak choroba matki chłopaka wpływała na jego emocje i wybory.

W tym tomie dochodzi również do zmiany relacji dziewczyny z młodszym z braci. Jak bardzo ta sytuacja namiesza w i tak niełatwym życiu nastolatków?

Muszę przyznać, że ten tom podobał mi się nieco mniej od pierwszego, nieco bardziej różnił się również od historii przedstawionej w serialu. Relacja między Belly i Jerem jest tutaj znacznie płytsza i mniej sensowna niż ta, którą poznałam.

Nie mogę jednak powiedzieć, że książka mi się nie podobała, bo czytało mi się ją całkiem przyjemnie. W końcu to książka o nastolatkach, dla nastolatków.

Nie jest to historia dla bardzo wymagających czytelników. To lekka, letnia historia dla miłośników takich klimatów. A ja zdecydowanie do nich należę. Jeśli Ty również, bardzo polecam 😊.