Droga smutku recenzja

Często nasze zachowania napędzane są chęcią zaimponowania innym. Chcemy być "lepsi", podążamy za tłumem i kieruje nami chęć przypodobania się. Pragniemy więcej, inaczej. Niepowodzenie wyrażamy agresją. Marnujemy życie skupiając się na innych i zamykamy się w świecie iluzji wyobrażeń. Przyjmujemy pozory, nakładamy maski, co rodzi zakłamanie, napięcia, konflikty. W tym pędzie zatracamy wartości. Oczekujemy traktowania nas z godnością i należytym szacunkiem, ale czy sami się tak zachowujemy?
Jak traktujesz innych ludzi? Tolerujesz ich odmienność, akceptujesz wyrażane poglądy, emocje, orientacje? Szacunek objawia się przede wszystkim akceptacją drugiego człowieka. Każdy na niego zasługuje, bo każdy z nas jest wyjątkowy. Wystarczy żyć i dać żyć innym.

Młoda, ciemnoskóra i transpłciowa prostytutka zostaje oskarżona o zamordowanie syna wpływowego polityka. Kobieta twierdzi, że działała w samoobronie. Jej obrony podejmuje się prawniczka Erin, która boryka się z podobnymi problemami. Sprawa okazuje się bardziej złożona i mroczna niż by się wydawało.

Przejmujący thriller, który porusza problemy osób transpłciowych. Wzbudza kontrowersje. Wkraczamy do świata prawa, gdzie otoczą nas ludzie bezwzględni. Napędzany niepokojem rodzi udrękę. Oplata jak wąż i wypuszcza śmiertelny jad nienawiści. Pieniądze i władza. Akceptacja i sprawiedliwość.

Erin, która do niedawna była mężczyzną, musi zmierzyć się z układami, manipulacjami. Świadoma pułapek i zagrożeń jakie zastawili na nią przeciwnicy, wpada niczym do paszczy lwa, w labirynt kłamstw i zależności. Oblepia ją jak mgła i nie opuszcza. Tylko matczyna miłość pozostaje niezmienna i dodaje sił.

Ukazany świat ludzi transpłciowych, ich rozterki, zmagania dnia codziennego. Ci, którzy nie wpasowują się do ram i oczekiwań innych, są tłamszeni. Brak poczucia bezpieczeństwa, zrozumienia, tolerancji . I bezustanna walka o swoją tożsamość. A robak szaleństwa drąży i pożera powodując bezdenną melancholię opuszczenia.

Powieść intryguje, bo tematyka wzbudza emocje. O tym się nie mówi. Zamiata pod dywan, bo lepiej nie widzieć, nie słyszeć, nie reagować.

Autorka jest prawniczką walczącą o prawa osób LGBTQ+ i sama jest osobą transpłciową, więc przedstawia bardzo realistycznie problem dyskryminacji ze względu na tożsamość i ekspresję płciową. Bezlitosne studium zła uśpionego w społeczeństwie.

Daleko nam do czasów, gdzie każdy może czuć się bezpiecznie i być traktowany jednakowo. Polecam.