Doskonała para recenzja

„Obserwując ich, można by pomysleć, że to zwyczajna matka, syn i dziadek, spędzający wesoło czas w piękne wiosenne popołudnie w parku. Ale Bishopowie, jak zresztą większość z nas, to rodzina o wiele bardziej skomplikowana, niż by się wydawało. Powoli idę w ich stronę, ścieżką wijącą się przez Candy Cane City Park, zatrzymując się od czasu do czasu, żeby Romeo mógł powąchać dmuchawiec, albo[…] pomachać krótkim ogonkiem na widok innego psa.Romeo leczy się z traumy, ale wciąż ma blizny.Wszyscy jesteśmy tacy. U niektórych z nas jest to jednak bardziej widoczne niż u innych”. [s.460]

„Rozpiera mnie energia, co jednak starannie maskuję. Wszystkie pary mają sekrety. Bishophowie nie są wyjątkiem. […] Dwanaście minut temu pojawili się w moim gabinecie eleganccy, lśniący, bogaci, dostojni… para, której można zazdrościć. Doskonała para. A jednak szybko wypłynęło na wierzch wewnętrzne zmatowienie, którego przenigdy nie chcieliby ujawnić publicznie. I będzie jeszcze gorzej”. [s. 18]

„Marissa ma przykrą świadomość, że jej strój jest tragicznie niedopasowany do pozostałych.
– Przepraszam! Trochę czasu zabrało mi położenie Benetta do łóżka. Avery, wierzę, że spodobało ci się u nas? Mogę ci podać coś jeszcze?
Zdaje sobie sprawę, że plecie do rzeczy. Jednocześnie bierze do ręki kieliszek z niedopitym winem i wylewa jego zawartość do zlewu. […] Marissa śmieje się, ale ten śmiech brzmi nieszczerze”. [s.63-64]