Dom z kryształu recenzja

''Dom z kryształu'' (tom 1) autorstwa Pani Elżbiety Ceglarek to powieść, w której opisuje ona problem współczesnych kobiet, o którym na ogół wstydzą się każdego z osobna opowiadać, broniąc się przed nim, jakim jest niegodne traktowanie przez mężczyzn, a w tym poniżanie, niszczenie ich psychiki i godności osobistej.

Główną bohaterką w tej powieści jest Dagmara będąca z zawodu pielęgniarką, wspaniałą mamą, żoną.

Dagmarę określiłabym, że jest kobietą, która nie do końca wierzy w siebie, gdyż musi ona pokonać wiele w swoim życiu przeszkód i przyznać się sama przed sobą do tego, że cierpi, w milczeniu w bólu fizycznym zmniejszając szanse na to, że jej życie ulegnie jeszcze, kiedykolwiek zmianie.

Dagmara często na swojej drodze zawodowej, jak i prywatnej spotyka dobrych ludzi, ale nie zawsze chętnie z nimi rozmawia na temat, co jej w duszy gra, a właściwie tuszuje swój prawdziwy ból. Toczy ze sobą osobistą walkę, z którą nie jest łatwo wygrać, ale poza tym jest bardzo inteligentna, odważna zawodowo, trzymająca się mocno swoich zasad w nawiązywaniu nowo poznanych mężczyzn.

Autorka w tej oto powieści porusza bardzo ważną kwestię przyjaźni, ale tej fałszywej, na pokaz, która działa na dwa fronty.

Dzieci Dagmary czują się zagubione, gdyż brak im poczucia bezpieczeństwa i miłości ze strony ojca odsłaniającego swoje dwie twarze nie zdają, sobie do końca z tego sprawy, na czym polega prawdziwa rola ojca.

Chciałam podkreślić to, że bardzo rzadko poruszana jest tematyka występująca u skrzywdzonych kobiet, która stanowi dla nich samych zagrożenie, a one same nie chcą opowiadać, co w danym momencie tak naprawdę czują, gdy dzieje się im krzywda w związku małżeńskim lub partnerskim, a jedynymi obserwatorami i świadkami są niewinne dzieci.

Pani Elżbieta Ceglarek autorka przeczytanej przeze mnie powieści potrafi w umiejętny sposób zaciekawić występujące u głównej bohaterki losy, ale w taki również sposób, że można zaprzyjaźnić się z nią, a przy okazji z miłą chęcią uczestniczyć w podróży jej nowego życia, które pozwoli wielu kobietom wyciągnąć wnioski z ich dotychczasowego życia czy tkwić tylko w jednym punkcie skupiając się jedynie na własnym egoizmie.

Powieść ta składa się z barwnie opisanych i skonstruowanych 8 rozdziałów.

Lubię czytać powieści autorstwa Pani Elżbiety Ceglarek, gdyż poprzez dokonywaną przez nią codzienną obserwację życia potrafi ona przedstawić blaski i cienie życia kobiet i w delikatny sposób ona ujmuje, ich problem dając nadzieje, że we współczesnym świecie istnieje światełko w tunelu na rozwiązanie problemu z udziałem osób bliskich, przyjaciół, na których można tak naprawdę w każdej sytuacji liczyć.

Polecam przeczytać tę powieść.