Księżyc jest pierwszym umarłym recenzja

Przesądy i zabobony w XXI wieku? Większość z nas uważa się za racjonalnie myślących ludzi. Wystarczy jednak, że przez drogę przebiegnie nam czarny kot, a już zatrzymujemy się skonsternowani i zastanawiamy się czy iść dalej. Nie mówiąc o pękniętym lustrze czy piątku trzynastego.
Dla Alicji istnieje tylko świat ze smartfonem a dawne wierzenia czy legendy przyjmuje z uśmiechem na twarzy. Wszystko zaczyna się zmieniać, gdy po śmierci rodziców musi przenieś się z Warszawy do małej miejscowości w Bieszczadach o nazwie Czarcisław. Szybko jednak okazuje się, że pojawienie się jej było tam od dawna oczekiwane. Z niedowierzaniem przyjmuje informację, że jej rodzina od stuleci zajmuje się magią, na dodatek istnieje legenda dotycząca założycieli tej miejscowości z których jeden to przodek dziewczyny.
W każdym pokoleniu rodziny założycieli miasta jedna osoba miała rodzić się z wyjątkowymi zdolnościami i mocami. Istnieje jedna sposób na odwołanie zaklęcia i to właśnie Alicja ma w tym pomóc. Ale czy wszystkim jest to na rękę to już inna sprawa... „Księżyc jest pierwszym umarłym” to początek serii „Gdzie diabeł mówi dobranoc” skierowany głównie do młodzieży, ale dorośli też powinni się dobrze bawić. To kawał dobrej książki pełnej dawnych wierzeń, legend czy zabobonów osadzonej w XXI wieku. Autorka utkała bardzo fajną historię z ciekawymi bohaterami, którzy mimo że są obdarzeni nadnaturalnymi zdolnościami, to nie brakuje im poczucia humoru czy dystansu do siebie. Pisarka świetnie wkomponowała klimat dawnych legend i wierzeń w świat współczesnych nastolatków. Szczególnie przypadły mi do gustu sarkazm i czarny humor wyłaniający się z kart powieści. Miasteczko, w którym dzieje się akcja skojarzyło mi się z Castle Rock Stephena Kinga. Mieszkańcy miasteczka mimo, że nie odgrywają większej roli w samej historii, to jednak idealnie uzupełniają klimat powieści.