Dochodzenie 3 recenzja

Właśnie skończyłem czytanie tej książki i jestem pod wielkim wrażeniem. Davidowi Hawsonowi udała się rzecz bardzo rzadko spotykana: trzecia część książki nie ustępująca w niczym dwóm poprzednim, rzekł bym nawet że najbardziej udana.
Książka napisana jest przystępnym językiem, bohaterowie nie są przerysowani: to normalni ludzie mający swoje problemy, rozterki, obawy etc. etc. które mają wpływ na ich pracę i toczące się śledztwo. Czytelnik nie gubi się w morzu obco brzmiących nazwisk i miejsc, akcja jest spójna i rewelacyjnie poprowadzona. Czytelnik nie ma chwili wytchnienia, czując się jak jeden z członków zespołu badającego zaginięcia 9 letniej Emilie Zeuthen. Śledztwo prowadzone jest energicznie co sprawia, że jego kierunek zmienia się bardzo często, zmierzając w nieprzewidywalnych kierunkach.
Dochodzenie ponownie toczy się podczas kampanii wyborczej w Danii, więc policjanci oprócz zwykłego wyszukiwania dowodów i śladów „walczą” z politykami i ich poczuciem wyższości i bezkarności.

Książka ma 370 stron, więc niestety wystarczyła mi tylko na jedno popołudnie i kawałek wieczoru :(

POLECAM wszystkim ostrzegając jednocześnie, że od książki niezwykle ciężko się oderwać.