Którędy do raju recenzja

Kobieta. Istota niewyobrażalnie silna, pokonująca wszystkie przeszkody. Potrafiąca znieść wiele kłamstw, cierpienia i martwiąca się o wszystkich. Wybaczająca i dająca drugą szansę. A z drugiej strony bardzo krucha i potrzebująca oparcia w drugiej osobie.

Elżbieta. Felietonistka, dbająca o dom i rodzinę, marząca o podróżach, na które jednak jej mąż reaguje wręcz alergicznie, więc zostają one dalej w sferze marzeń. Prosper, szanowany inżynier, zapewniający rodzinie dostatnie życie i, jak się okazuje, skrywający w sobie wiele tajemnic. Szczęśliwe małżeństwo, w którym jednak coś zgrzyta. Prosper bowiem nie traktuje swoich dzieci jednakowo i bardzo ciąży to na sercu jego żonie. Chcąc jednak załagodzić sytuację rodzinną nieoczekiwanie zabiera Elę i dzieciaki na wakacje do Włoch. Po drodze rodzina zatrzymuje się w urokliwym miasteczku w Słowenii. To, co się tam wydarzy, już na zawsze zostanie w ich pamięci.

Chłonęłam opowieść jak gąbka wodę. Nie mogłam się od niej oderwać, chciałam jak najszybciej dowiedzieć się, co było dalej. Ilość tajemnic ukrytych na kartach książki tylko potęgowała ciekawość. Fabuła została tak ułożona, by powoli odkrywać nowe wątki i wyjaśniać przyczyny kolejnych zdarzeń. Liczne powroty do wydarzeń z przeszłości i wspomnienia ubarwiają historię i pozwalają lepiej zrozumieć, co siedzi w głowie Elżbiety i Prospera

Historia, która pokazuje, że często nie doceniamy, tego co mamy. Chcemy więcej i więcej, szukamy swojego szczęścia gdzieś daleko, a okazuje się, że mamy je tuż pod nosem i doceniamy dopiero, gdy je stracimy. „Którędy do raju” Anny H. Niemczynow to książka pełna emocji i refleksji nad życiem. Porusza wiele ważnych tematów jak uczciwość w związku, relacje rodzinne, szacunek i respektowanie potrzeb innych. Udowadnia, że czasem trzeba bardzo uważać, o co się prosi, bo nieoczekiwanie los może nam właśnie to przynieść, a powrót do tego, co było, nie zawsze jest możliwy. Bez wątpienia jest to lektura, która na długo zostaje w pamięci i do której chce się wracać.