Rytuał łowcy recenzja

Lubię czasami przeczytać dobrą książkę. Nie wyjątkową, nie wybitną, a po prostu dobrą. Taką, która nie zostanie mi w pamięci, ale czas z nią spędzony będę miło wspominać.

"Rytuał łowcy" idealnie wpisuje się w powyższy opis. To solidny kryminał, w którym pierwszoplanową rolę odgrywa młoda i ambitna pani prokurator. Rudowłosa Gabriela Seredyńska jest nowa w Warszawie, niezaangażowana w żadne układy. Skupia się w pełni na prowadzonym śledztwie, a trafia się jej wyjątkowo trudna sprawa. Intuicja podpowiada jej, że zabójstwa, które zostały jej przydzielone są ze sobą powiązane i okazuje się, że ma rację. W Warszawie grasuje nieobliczalny seryjny morderca, a nieustępliwość Gabrieli pozwala jej zachować dowodzenie.

Bardzo polubiłam panią prokurator. Muszę przyznać, że jej postać jest niebanalna, a mimo to wyjątkowo ludzka i normalna. W pracy zimna profesjonalistka, prywatnie zagubiona, wątpiąca kobieta. Cieszę się, że to właśnie jej Przemysław Borkowski poświęcił najwięcej miejsca na kartach powieści. Oczywiście towarzyszą jej policjanci, ale oni są przytłaczająco stereotypowi - mamy typ macho, mamy funkcjonariusza o krok przed emeryturą, którego doświadczenie jest bezcenne. To już było, to już jest nudne. Tym bardziej na ich tle błyszczy postać Gabrieli.

Jednak najmocniejszą stroną tej książki jest morderca. Nawet nie intryga, ale bohater sam w sobie. Jego portret psychologiczny, który kreśli autor, jest równie fascynujący, co przerażający. Możemy zajrzeć dogłębnie w chory umysł przestępcy, zrozumieć jego szaloną motywację. Rzadko mamy okazję tak dobrze poznać zły charakter, jednocześnie nie znając jego tożsamości. Nie przypominam sobie takiego zabiegu w innej powieści, dlatego jestem nim niesamowicie oczarowana.

Spodobał mi się też styl autora, surowy, momentami ironiczny. Ale niektóre fragmenty książki były w moim odczuciu mocno przegadane. Zabrakło w niej balansu, dynamiczne sceny przeplatane były kompletnie nijakimi. Myślę, że gdyby wyjąć z niej sto, może nawet dwieście, stron, fabuła by na tym nie straciła.

"Rytuał łowcy" to kryminał wystarczająco brutalny, by przy nim nie zasnąć, ze świetnie skonstruowanym rysem psychologicznym mordercy i powiewem świeżości w postaci pani prokurator.

Moje 7/10.