Zstąpiłeś na Broadway, Mesjaszu recenzja

Książka wpadła mi w ręce przypadkowo. Autorem jest twórca niezapomnianej postaci sołtysa Kierdziołka (Cie choroba...) z niezmiernie niegdyś popularnej (teraz powiedzielibyśmy: kultowej) audycji radiowej 'Podwieczorek przy mikrofonie' (kto ją dzisiaj pamięta?). Jerzy Ofierski to satyryk i prozaik zupełnie dziś zapomniany, a szkoda, bo pisał zupełnie przyzwoitą prozę i wydał trochę powieści. W tej książce, opublikowanej w 1977 r. przedstawia losy polskiego pisarza i filmowca, który będąc na delegacji w USA postanawia nie wracać do PRL-u, tylko zrobić karierę na Zachodzie pisząc wielką powieść o Mesjaszu, który pojawia się w Nowym Jorku.

Rzecz przypomina klimatem książkę Redlińskiego 'Szczuropolacy' (inny tytuł: 'Szczurojorczycy') czy dramaty Janusza Głowackiego, traktujące o emigrantach, którym się nie powiodło w Ameryce, ale jest od nich gorsza, bo Ofierski mocno ułatwia sobie zadanie. Jego bohater w ogóle nie zabiera się do pisania, za to popija ostro (dla mnie to czystej wody alkoholik), zabawia się z prostytutkami, hazarduje się, więc od razu wiadomo, że za wielką wodą żadnej kariery nie zrobi, prędzej czy później pójdzie na dno, jak wielu przed nim i po nim. Poza tym bohater książki jest zupełnie samotny, a ludzie wokół głównie starają się go oszwabić, dolar królem, moralność się nie liczy!

Przy okazji dostajemy mroczny obraz Ameryki, a raczej jej dołów społecznych, gdzie jeden drugiemu oczy gotów wydrapać za dolara, rzeczywistość to mało piękna i deczko chyba przerysowana, nie jest chyba tak źle w tej Ameryce... Oczywiście wszystko kończy się źle (a może dobrze?), bohater książki wreszcie rozumie, że prawdziwą jego ojczyzną jest Polska, i tam mu będzie najlepiej.

Książka niosła ważne w PRL-u propagandowe przesłanie: lepsza swojska siermiężność niż kapitalistyczne miraże. Powtarzam, wybitna literatura to nie jest, niemniej czytało mi się nieźle, bo Ofierski pisać umie i fajnie, dosyć realistycznie przedstawia rzeczywistość amerykańską; wypadałoby wznowić jego książki, no ale teraz przecież mamy kult nowości...