Za kurtyną: Apogeum recenzja

Wspominałam ostatnio, że uwielbiam sięgać po debiuty i tym samym poznawać nowych autorów. A jeszcze bardziej uwielbiam, gdy te nasze polskie debiuty obracają się w gronie fantastyki i w tym momencie wkracza książka ze zdjęcia 🤗

Podróże w czasie czy te miedzy wymiarowe, to temat który zawsze jakoś mnie mocniej intryguje i tu wielki ukłon dla autorki, za ten motyw. Cały precedens owiany jest tajemnicą, wszystko dzieje się nagle i niespodziewanie przy czym bohaterka dostaje wielką niespodziewajkę od losu, tylko czy się w niej odnajdzie.

I tak właśnie poznajemy Lenę. Dziewczę, które irytowało mnie jak mało, kto no i cóż muszę przyznać że mięty to między nami nie było. W kółko słyszałam tylko, że ona to taka biedna bo przecież wszystko do tej pory załatwiał za nią brat nic tylko usiąść i płakać. Te przemyślenia bohaterki co kilka stron działały mi na nerwy ale uznajmy, że jej to wybaczamy, nie zawsze zdarza nam się trafić do zamierzchłych czasów 😁

Ale za to kreacja męskich postaci była już o niebo lepsza. Po jednej stronie mamy ułożonego i grzecznego Eavana ale nie dajcie się zmylić, gdy ktoś mu nadepnie na odcisk to pokaże pazurki, a z drugiej strony narożnika czeka na nas Cedrik z lekka arogancki, bezpośredni i dążący do celu mimo wszystko. Zabawnie obserwowało się tych dwóch zupełnie różnych bohaterów oraz ich wzajemne zmagania.

Jeśli chodzi o fabułę to coś mi tu troszkę kulało. Jasne pomysł był genialny, zaczęło się z przytupem ale im dalej tym bardziej monotonnie jeśli chodzi o szukanie drogi powrotnej do rzeczywistości czy próby rozwiązania zagadki skąd to się wzięło. Wszystko zaczęło się toczyć wokół wymienionej trójki i przechodziło ze skrajności w skrajność.

Brakowało mi też trochę logiki, ponieważ z jednej strony przenosimy się w okres bliski średniowieczu, by za chwilę słyszeć zwroty które są nam znane obecnie. Z jednej strony słyszymy o wstrzemięźliwości głównych bohaterów i ich szacunku do płci pięknej bo tego wymaga kultura, czasy i wychowanie, a chwilę później śledzimy bardziej namiętne sceny. Słyszymy, że świat jest surowy jak na tamte czasy, jako osoba z przyszłości, powinniśmy się mieć na baczności i nagle dostajemy Lenę, która plecie trzy po trzy co rusz się zapominając i nie mając na uwadze, że grozi jej to stosem.

Podsumowując Za Kurtyną Apogeum, to dobry debiut i początek serii mającej szanse na oczarowanie czytelników. Spotkamy tu trochę nieścisłości ale i będziemy z zaciekawieniem zagłębiać się dalej w historie by dostawać więcej smaczków. Nie była to najlepsza książka na świecie, ale zdecydowanie widzę w twórczości autorki potencjał i sięgnę po kolejną część by się przekonać w jakim kierunku to pójdzie.