Do zakopania jeden trup recenzja

"Do zakopania jeden trup" jest czwartym tomem serii komedii kryminalnej z trupem. Jak ja uwielbiam te tytuły - przewrotne, zwracające uwagę, zdecydowanie nie sposób przejść obok nich obojętnie. Jeśli zastanawiacie się, czy każdą z części można czytać bez znajomości poprzedniej, to jak najbardziej tak.

Iwona Banach ponownie upchnęła w swoją powieść mnóstwo zabawnych, przekomicznych wątków i zaskakujących zwrotów akcji. Zgrabnie udaje się jej lawirować faktami, poszlakami, mylnymi tropami i całą masą mniej lub bardziej absurdalnymi sytuacjami i wydarzeniami. Tu naprawdę trzeba być dobrym obserwatorem rzeczywistości, tego co się wokół nas dzieje. Ciekawa zagadka, intryga, nieprzewidywalność zdarzeń, im dalej w fabułę, tym więcej niewiadomych i tajemnic, do tego świetne dialogi oraz wszędobylski ociekający sarkazmem i ironią humor.

Czego jeszcze możecie się spodziewać? Tym razem spotkamy liczne teorie spiskowe, płaskoziemców, zombie, czyścicieli, seniorów, jamniki, odcięty penis... Dzieje się dużo, a wydarzenia przyprawią o prawdziwy zawrót głowy.

"Świat jest zazwyczaj wredny i okrutny, ale o wiele łatwiej go znieść we własnym domu, na starych śmieciach, pośród bunkrów, grzybowi, starych konserw niż pośród obcych ludzi w przybytku."

Autorka stworzyła sporą ilość bohaterów. Spotkamy postaci, z poprzednich części, jak i całkiem nowych. Dużo tu przekoloryzowania, a jednak to wszystko wydaje się nam tak bardzo znajome. Jest Emilia Gałązka - specjalista od końców świata (którego nie widać...), jej siostrzenica Magda, policjant Mikołaj, Paweł. Z taką ekipą z pewnością nuda nikomu nie grozi. A przy okazji można wychwycić nasze przywary czy stereotypowe podejście do niektórych spraw.

"Ludzie często tak mają, że widzą wiele rzeczy, które się nie zdarzyły, tylko dlatego że to, co widzą, podkładają pod swoje wyobrażenia."

"Do zakopania jeden trup" to mocno zaplątana komedia kryminalna, która pozwala skierować nasze myśli na inne, bardziej pozytywne tory. Polecam tę książkę Waszej uwadze!