Książka autorstwa niezwykle kontrowersyjnego człowieka, kwestionującego dogmaty, którym od lat przeciwstawia się głosząc swoją wersję. Szkalowany, cenzurowany i wyśmiewany przez media zdaje się nie zrażać tym, systematycznie wydając swoje kolejne książki.
„Odpowiedź” Davida Icke jest fascynująca, prowokująca i dyskusyjna, podejmuje bowiem zagadnienia tak zwanych „teorii spiskowych”. Autor rozpoczyna od mocnego i dość niepokojącego tematu satanizmu, który jak twierdzi, od zawsze wyznacza kierunek w rozwoju świata i ludzkości. Pomimo dużej wagi, którą nadaje temu problemowi, to traktuje go dość pobieżnie. Sygnalizując to zagadnienie, przechodzi dalej do fizyki kwantowej. W bardzo przystępny sposób opisuje prawa i zasady działania wszechświata oraz pułapki w postrzeganiu przez człowieka rzeczywistości. Podkreśla znaczenie dominacji umysłu nad materią.
Często odwołuje się do Boga, w nieszablonowy sposób interpretując wydarzenia biblijne, jednocześnie negując sens istnienia religii.
Przybliża czytelnikowi system i funkcjonowanie ludzkich centrów energetycznych i dzieli się własnym doświadczeniem z uwolnienia w sobie energii kundalini. To przeżycie miało otworzyć przed nim bramy do źródła wiedzy między innymi o wszechświecie i o holograficznej budowie świata, którą podpiera wynikami badań fizyka Juana Martina Maldaceny.
David Icke to również krytykant współczesnej medycyny, kwestionujący groźną dla ludzkości politykę karteli medycznych i zwolennik homeopatii. Dużo miejsca poświęca pojęciu pola świadomości, które jednoczy wszystkich i wszystko we wszechświecie.
Opierając się na osiągnięciach naukowych fizyków i pracowników naukowych NASA, przekłada wiedzę fizyczno-matematyczną na prosty, obrazowy język. To sprawia, że przez jednych uważany jest za odkrywcę, przez innych z kolei za szaleńca i twórcę teorii spiskowych.
Zwraca uwagę na wszechobecnie otaczające nas symbole, odszyfrowuje je, zapewniając, że zawierają ukrywane przed ludzkością prawdy.
Porusza również tematy społeczne, takie jak system edukacji czy współczesny model życia rodzinnego, którego rola systematycznie maleje ze względu na rosnącą dominację wpływu na nie instytucji państwowych. Przywołuje niepokojące wyniki badań, które wykazują między innymi systematyczny spadek kreatywności wśród dzieci, energii, poczucia humoru i zmniejszającą się spostrzegawczość oraz umiejętność postrzegania z innej perspektywy.
Przybierająca na sile transpłciowość, zmierzająca do zacierania różnic między kobietą i mężczyzną znajduje swe odbicie w rosnącej liczbie dzieci deklarujących chęć zmiany płci.
Krytykuje współczesne dziennikarstwo i zwraca uwagę na pogłębiającą się cenzurę. Zwraca uwagę na niebezpieczeństwa płynące z globalizacji i demonetyzacji. Wskazuje zagrożenia jakie stwarza szerokie otwarcie drzwi dla migracji i związane z tym mieszanie kulturowe społeczeństw.
Zadaje pytania, na ile hasła Zrównoważony Rozwój, Nowy Zielony Ład czy Zielona Gospodarka są rzeczywiście niezbędne i czy ludzkość jest naprawdę tak zagrożona, jak się to nam głosi.
Tematów poruszonych na ponad 700 stronach książki jest tak wiele, że nie sposób je wszystkie przytoczyć. Czy wszystko, o czym informuje autor to tylko teorie spiskowe, czy rzeczywiście realne zagrożenie? Czy świat, który przed nami rysuje jest tym prawdziwym? Czy David Icke to faktycznie człowiek, który widzi więcej niż inni i potrafi przewidzieć skutki teraźniejszości? Wszak przytacza przykłady swoich przewidywań sprzed 30 lat, które początkowo wyśmiewane, stały się rzeczywistością.
Na uwagę zasługują dodane na końcu książki ciekawe ilustracje autorstwa Neila Hague, trafnie obrazujące zamieszczone w niej treści.
„Odpowiedź” napisana jest charakterystycznym dla autora, lekkim i zabarwionym ironią językiem, stawiająca wiele retorycznych pytań. Demaskuje wzorce zachowań i rzuca wyzwanie, bez postrzegania tych zaangażowanych w zmiany geopolityczne jako wrogów. Celem jego pracy, jak sam twierdzi, jest próba pokazania świata z innej strony i zwrócenie uwagi na płynące stąd zagrożenia.
Ostatni rozdział wyjaśnia tytuł i zaskakująco odbiega zarówno treścią, jak i stylem od poprzednich. Uszczypliwy język ustępuje miejsca empatii i wskazuje, w jaki sposób, zmieniając postrzeganie siebie i świata możemy skutecznie przeciwstawić się rosnącemu złu i odwrócić bieg opisywanych wydarzeń.