Kończę z tym. Dlaczego dzieci nie chcą żyć? recenzja

Nie chce żyć, bo czuję, że nie pasuje do tego środowiska. Nie chce żyć, bo mam poczucie, że jestem dla kogoś ciężarem. Nie chce żyć, bo mam dość szykanowania, dziwnych spojrzeń, szarpania, agresji słownej. Kończę z tym na własnych zasadach. Tak jak ja chcę, a nie ja wymagają od tego inni. Chce poczuć się wolna niczym ptak i raz na zawsze o tym zapomnieć. Tylko tyle i aż tyle.

Kiedy przeglądając stronę internetową popularnej księgarni, natknęłam na reportaż o dość jednoznacznym tytule Kończę z tym. Dlaczego dzieci na chcą żyć? Po przeczytaniu opisu wiedziałam, że prędzej czy później wpadnie ona w moje czytelnicze ręce. Liczyłam, że znajdę w niej odpowiedzi, dlaczego dzieci na początku swej ziemskiej drogi decydują się na taki krok. Co ich posuwa do takiej dramatycznej decyzji, a przede wszystkim, czemu tak łatwo przychodzi nam osądzanie ich decyzji. Nie liczyłam na sensacje czy kontrowersje, bo to nie jest powód do ironii czy stawiania wyroków. Potrzebowałam dobrego i przede wszystkim rzetelnego reportażu opartego na licznych przykładach.

Niestety dość szybko przyszło zderzenie z rzeczywistością. Książka to przede wszystkim zbiór wywiadów ze specjalistami: psychologami, terapeutami czy osobami, które na co dzień mają kontakt z zarówno z dziećmi, jak i młodzieżą. Czytając, miałam poczucie, że wszystkie te rozmowy są dosyć podobne. I o ile pierwsze może i były ciekawe, tak kolejne mówiły o tym samym. Wszystko opierało się na zasadzie: tak problem jest, trzeba znaleźć przyczynę i pomóc koniec, następna rozmowa. Jedyny rozdział, który może nie mną wstrząsnął, ale przywołał wspomnienia, był poświęcony szkole. Na szczęście mam ten etap za sobą, ale w tej części widziałam lustrzane odbicie, tego, co ja doświadczyłam. Krytykujących nauczycieli, gonitwa z materiałem byle zdążyć do egzaminu i przede wszystkim brak wsparcia ze strony kadry. Smutne to, że przez tyle lat nic się w tej kwestii nie zmieniało.

Szkoda, że autorka tak mało miejsca poświęciła na wywiady z dziećmi. Miałam wrażenie, że stanowią one tylko dodatek do tekstu, a nie sedno sprawy. Mimo to każdy rodzic i nauczyciel powinien po nią sięgnąć, by zobaczyć, co tak naprawdę dzieje się w głowie młodego pokolenia.