Ocalenie recenzja

Witajcie drogie Moliki❤️❤️

Przychodzę dziś do was z recenzją książki Natalii Raginia "Ocalenie". Historia traktuje o depresji, z którą zmierzyła się sama autorka.

Amanda, bohaterka, cierpi na depresję. Choroba ta jest cichym i podstępnym zabójcą. Zaplanowała swoją śmierć, pożegnała się z rodzicami, braćmi, wyprała i wyprasowała wszystkie rzeczy męża. Tak jak nie ma zbrodni doskonałej tak samobójstwo Amandy nie do końca skończyło się tak jak chciała. Zakładała, że powoli parę dni wcześniej będzie brała tabletki (antydepresanty), aby w finalny dzień wziąć dwa opakowania i zasnąć. Wszystko byłoby dobrze gdyby nie to, że Amanda zauważyła golarkę i podcięła sobie nią żyły w nadgarstku. Chciała umrzeć, chciała nie czuć bólu, chciała zasnąć już więcej się nie obudzić.
Bardzo dobrze opisane uczucia powodują, że człowiek wszystko przeżywa wraz z bohaterką. Człowiek (wiem też czasami po sobie), że w czasie zagrożenia czy stresu potrafi wyobrazić sobie niestworzone rzeczy.
Nigdy nie pomyślałam, że małe dziecko potrafi tak intensywnie myśleć. Gdy Amanda jechała wraz z braćmi do matki zepsuł się im samochód i ojciec wyszedł aby sprawdzić co się dzieje. Amanda będąc dzieckiem czuła się bardzo odpowiedzialna za braci. Bała się, że tata nie wróci, że coś mu się stanie.
Będąc już dorosłą osobą spotkała swoją połówkę, która zaakceptowała ją taką jaką jest.
James wiedział, z czym zmaga się Amanda. I tu właśnie pojawił się problem, który pojawia się bardzo często, a mowa tu o pomocy osobom chorym. Nie wiedział jak pomóc Amandzie w walce z chorobą. I tu przyszły mi z pomocą książki. Autorka pokazuje nam jak bardzo ważna jest relacja w rodzinie, jak ważny jest czas spędzony z dzieckiem, jak ważna jest akceptacja samego siebie. Nadaje dynamiki tekstu, czytelnik jest pewny, że losy Amandy potoczyły się tak a nie inaczej a tu... Mała niespodzianka. depresja to temat tabu mimo, że mamy XXI wiek ludzie nie zdają sobie sprawy z tego, że tej choroby nie widać, chory zachowuje się jak normalny człowiek, a w ciszy swojego pokoju przeżywa największe dramaty, lęki oraz myśli, które dla nas są nie do pomyślenia a dla nich są codziennością kropka nie odwracajmy się od takich ludzi wystarczy być, być zawsze tak jak James był zawsze przy niej, był jej opoką przyjacielem (choć ciężko było jej wyznać wszystkie swoje myśli) oraz bezpieczną przystanią.