Strażnik Tresaonu recenzja

Nie od dziś wiemy, że demony żyją pośród nas. O czym przekonują autorzy książek fantastycznych. Bowiem nie od dziś w świecie literatury istnieje motyw walki demonów z ludzkością. Wydawałoby się, że wszelkie pomysły na wyczerpanie tematu odnośnie konfliktu dobra i zła, zostały już wykorzystane przez poprzedników i siłą rzeczy, ciężko zaskoczyć czytelnika zupełnie odmiennym i nowym światem przedstawionym.
A jednak Pan Maciej podołał temu niezwykle ciężkiemu zadaniu. Śmiem stwierdzić, że jest to naprawdę dobry debiut! Nie dość, że zaskakuje, ciekawi i zachęca tajemnicą to , świetnie pokazuje psychikę istnień demonicznych. Coś niebywałego! Bardzo dokładne opisy krajobrazów i budynków bądź innych przestrzeni jeszcze bardziej porywają czytelnika do mistycznej krainy, a krwawe, brutalne i równie realistycznie opisane sceny batalistyczne wzbudzają cały wachlarz emocji, co udowadnia, że powieść ta ma zacięty charakter i niezwykły klimat niczym ze średniowiecznego królestwa. Nie można nie wspomnieć o postaciach, które pozostają w sercach na długo. Veana, główna bohaterka została wykreowana na silną kobietę i niezwykle odważną kobietę. Jej temperament sprawia, że już od pierwszych stron wzbudza sympatię u odbiorcy, ponieważ już od samego początku wiadomo, że jest ona postacią wyjątkową i wiele znaczącą dla całej fabuły. Jednak mnie bardziej intrygował Zmora i chyba najbardziej trafił w moje oczekiwania. Sarkastyczny, tajemniczy, chłodny i nieśmiertelny. To co zasługuje na szczególną uwagę w tej postaci to wiedza, jaką posiadał Zmora. Nie tylko mam na myśli tą o naturze demonów, ale również o całej historii istnienia magicznych wymiarów.
Autor w bardzo ciekawy sposób ją przedstawił podczas opowieści o genezie magii, bogów i demonów. To właśnie ten moment książki urzekł mnie najbardziej, bo przecież kto z nas nie chciałby wiedzieć, jak pojawiła się magia?
Co do akcji. Działo się. Od samego początku aż do ostatniej stronicy. Była ona miarowa i niezwykle przemyślana, a co najważniejsze?
Nie nudziła! Każda bitwa czy opis danego miejsca były stworzone tak, żeby nie zakłócić tempa akcji.
Jedynym takim małym niedociągnięciem, jakie udało mi się wychwycić to kwestia niejasnych wypowiedzi bohaterów, a raczej tego, która z nich należy do kogo, więc podczas czytania trzeba było się szczególnie skupić. Jednak nie wpływa to na moją subiektywną ocenę. Książka bardzo mi się podobała i mogę śmiało stwierdzić, że jest perełką wśród polskiej fantastyki i już teraz wiem, że nieraz do niej wrócę.