Robaki w ścianie recenzja

W każdym domu i każdym człowieku tkwią jakieś brudy. Dla Hanny Szczukowskiej-Białys to nie tyle brudy, ile karaluchy w ścianie, które rozpełzną się, gdy tylko wyjąć jedną listwę z boazerii.

„Robaki w ścianie” to debiut autorki, która powołała do życia komisarza Bondysa. Jak to polski policjant: samotny, umiejący wypić, gdy trzeba, i z jakimiś słabościami. W tym wypadku jest to mizofonia, czyli nadwrażliwość na niektóre dźwięki, a także maniakalna skłonność do liczenia – a to schodów, a to kafelków na dnie basenu.

Nie ukrywam, że tęsknię za albo czekam na komisarza, który będzie miał żonę, może jakieś dziecko albo dzieci, zwyczajny dom i zwyczajny stosunek do pracy. Już mnie męczą samotnicy nieumiejący sobie ułożyć życia z żadną kobietą albo żonaci, którym małżonka grozi rozwodem, bo ich ciągle nie ma w domu. Męczą mnie maniacy pracujący 24/7 z krótką przerwą na zmianę gaci, byle jaki posiłek i może dwie-trzy godziny snu.

Książka jest dość typowym kryminałem. Jest trup, jest komisarz plus paru współpracowników, jest śledztwo, jest kolejny trup i tak dalej. Robi to wrażenie pracy semestralnej w Prywatnej Wyższej Szkole Pisania Kryminałów. Niczym nie zaskakuje, niczym nie porywa, ot staranne rzemiosło według sztywnych wytycznych mistrza. Są podejrzani, ale niespecjalnie podejrzani, są gubione tropy, na końcu jest walka i ujęcie zbrodniarza. Sztampa, zwykłość, szarość polskiego kryminału.

Bardzo nieudane jest wciskanie czytelnikowi sentencji „homo homini lupus”, bo porządnie, a może nawet średnio wykształcony człowiek wie, że brakuje w niej jednego słowa, a więc i tutaj będzie musiało się pojawić ze wszelkimi konsekwencjami.

Co jakiś czas powtarzają się takie lub inne odniesienia do robactwa, przez co odradzam czytanie tej książki przy posiłkach. Czasem autorka sili się na humor, ale jest on średnio udany i wywołuje co najwyżej lekkie uniesienie jednego kącika ust.

Autorka zapowiada kolejne przygody komisarza Bondysa. Nie wiem, czy po nie sięgnę. Być może następne książki będą lepsze, być może pisarka rozwinie swój warsztat i wpadnie na jakieś niekonwencjonalne pomysły. Na razie może się cieszyć zdanym egzaminem, ale na literackiego Nobla zdecydowanie liczyć nie powinna.

Powieść przypadnie do gustu mieszkańcom Bydgoszczy, bo tam ma miejsce akcja.