Ostatnie tchnienie recenzja



Trzeci tom serii Dark Elements “Ostatnie tchnienie” jest godnym zakończeniem historii Layli i Rotha. Z każdą książką, którą kończę, upewniam się w stwierdzeniu, że Jennifer L. Armentrout jest genialna. Za mną już kilka serii jej książek i mimo tego, że książki są schematyczne to autorka za każdym razem potrafi zainteresować czytelnika czymś nowym. Tym razem pokazuje nam świat, w którym znajdziemy piekielne demony i anielskie gargulce. Z ciężkim sercem nadszedł czas na pożegnanie z tymi bohaterami, z którymi tak bardzo się zżyłam, jedyną pociechą jest fakt, że jeszcze spotkam Zayne’a w innej serii tej autorki, lecz również jest to powód do jeszcze większej rozpaczy, ponieważ seria z Zaynem nie jest do końca wydana w Polsce. Może jeszcze kiedyś się tego doczekamy, a teraz zostało nam tylko godne pożegnanie się z serią Dark Elements.

Prawda na temat Lilina zdruzgotała Laylę, nie spodziewała się, że wiedza na temat osoby, która zamieniła się w Lilina wstrząśnie jej światem. Walka z nim wydaje się bardzo niebezpieczna i trudna, ofiar może być jeszcze więcej, jakby Layla już nie cierpiała. Strata jest nieodzownym punktem wojny jaką musi stoczyć z nowym wrogiem, lecz również strach przed nie znanym zaprząta jej głowę. Zmiany jakie dokonują się w jej ciele i życiu nie pozostawiają jej wiele czasu na zastanowienie się z kim chce się związać. Layla musi wziąć pod uwagę nie tylko swoją przyszłość, lecz również powinna myśleć o swoim sercu, które już wiele przeszło.

Po raz kolejny, nie potrafię zliczyć już który raz, autorka zawarła w swojej książce wiele skrajnych emocji, a mi jako czytelnikowi bardzo podobał się emocjonalny rollercoaster jaki został mi zapewnione. Spotkałam się z stwierdzeniem, że ten ostatni tom jest bardzo cukierkowy, lecz wydaje mi się, że jest idealny. Od książki nie potrafiłam się oderwać, z każdą przerzuconą stroną chciałam jak najszybciej ją zakończyć, zarazem starałam się ją sobie dawkować w kontrolowany sposób, ponieważ pożegnania są trudne.

Boję się czym może jeszcze nas zaskoczyć autorka, jej wyobraźnia jest głęboka jak najgłębsza studnia, mogę wybaczyć tak wiele schematów użytych w jej książkach, a naprawdę te schematy rzucają się w każdej nowej serii jaką zaczynam, ponieważ wiem, że biorąc kolejną książkę tej autorki dostanę nową, świeżą historię.

Każdy kolejny tom tej serii zachwycał mnie jeszcze bardziej, a “Ostatnie tchnienie” to swoista wisienka na torcie. Jak pisałam przede mną kolejna seria związana z światem pełnym gargulców, gdzie jednym z głównych bohaterów jest Zayne. Ja zabieram się za “Sztorm i furia” a w przyszłości planuję też kolejną serię tej autorki, która rozerwie mi serce po raz kolejny, ponieważ nie jest dokończona, chyba czas podszlifować język angielski i zacząć czytać książki Armentrout w języku oryginalnym. Polecam wam kolejną genialną serię tej autorki, która zajmuje specjalne miejsce w moim sercu, tuż obok Maas i Clare.