Płonący Bóg recenzja

Trzeci tom „Wojen makowych” zmusza do podsumowania. To na pewno dobre fantasy, choć czasami przydługie opisy nudzą. Główna bohaterka, no cóż, raz budzi sympatię, innym razem wręcz przeciwnie. Chce być dobra, postępować właściwie, ale niesie śmierć i pożogę - dlatego zakończenie, poniekąd zaskakujące, jest także jedyne z możliwych.

Wracając do fabuły, ocalona Rin chce rozpętać kolejną rebelię i szuka sojuszników. Powracają bohaterowie poprzednich tomów jak cesarzowa Daji i mistrz Jiang. Razem chcą obudzić pradawne, mroczne siły, aby w ten sposób wygrać wojnę i zaprowadzić pokój. Czy to się może udać? Czy to raczej wspólne działania, które podejmuje kilka osób, ale każde w swoim celu? To jeden z ciekawszych wątków książki. Poza tym to wojna, zniszczenie, ofiary i ogień. Zwycięstwo za wszelką cenę, za wiele istnień ludzkich, aby wielu ocalić, aby się zemścić, dać upust nienawiści i w konsekwencji objąć władzę. Tylko co potem? Fang Runin nie nadaje się do administracji, do polityki. Jej przeznaczeniem jest walczyć, a że pomaga jej Feniks jest niezwykle groźna. Wątek miłosny praktycznie zniknął, na szczęście, niestety ofiary ze zwierząt nie ... naprawdę można było wymyślić coś innego, nie ma potrzeby opisywać cierpienia naszych braci mniejszych. Czy „Trylogia wojen makowych” należy do mojej ulubionej? Nie. Sapkowski i Tolkien postawili poprzeczkę za wysoko, w mojej opinii. Seria jest świetna, ale pomimo ponad 2 tysięcy stron nie zapalałam miłością absolutną do nikogo. Zastanawiam się, co bym o niej opowiedziała komuś kto jej nie zna? W kilku słowach, bohaterka siłą charakteru dostaje się do prestiżowej uczelni, ale naukę przerywa wojna. Rin w niej uczestniczy i niejednokrotnie Feniks (bóg ognia) przejmuje nad nią kontrolę, ale to dar niezwykły. Następnie toczy się wiele bitew, dużo rozgrywek politycznych, w które siłą rzeczy bohaterka jest uwikłana. W trakcie wielu przygód zachodzi w niej przemiana, traci moc i ją odzyskuje. Czy dobro zwycięża? I tak i nie. Sama postać Rin nie jest jednoznaczna i to jej największy atut. Ogólnie rzecz ujmując, warto zarezerwować sobie długie godziny na zapoznanie się z losami Rin. Ciekawe co nowego wymyśli w przyszłości autorka, bo jak na debiut wypadła znakomicie.