Dziedziczka recenzja

Megan Donell ma wszystko: urodę, talent, kochających rodziców i gigantyczną fortunę. Jej rodzina jest jedną z najbogatszych w Nowym Jorku. Mimo to Meg nie zachowuje się jak typowa miliarderka. Nie lubi luksusu i przepychu, chce do wszystkiego dojść sama i ciężko na to pracuje. Kończy studia w najbardziej prestiżowej szkole kulinarnej na świecie, zamierza zostać szefem kuchni. Nagle na jej drodze staje przystojny Erick Evans, który zmienia jej życie o 180 stopni. I wszystko byłoby dobrze, gdyby Evans nie miał tylu tajemnic, a w jego spojrzeniu nie czaiłby się niepokojący mrok. Czy Meg ulegnie jego urokowi?
.
No i w końcu nadszedł ten dzień kiedy muszę dodać tą recenzję. Bardzo długo się do niej zabierałam, ponieważ nie wiedziałam jak to wszystko ugryźć. Każda część z serii jest naprawdę krótka i ciężko napisać coś, żeby nie zdradzić za dużo. Nawet nie wiem od czego zacząć, serio. „Dziedziczka” jest króciutka bo ma 189 stron, więc można ją przeczytać naraz w godzinkę maksymalnie dwie, zależy jak kto czyta. Moim zdaniem wszystko się dzieje za szybko. Przez jeden tydzień Megan, poznaje przystojnego miliardera, Ericka, zakochuje się w nim i planuje z nim życie. Świata poza nim nie widzi, co najśmieszniejsze nic o nim nie wie, poza tym, że jest cholernie bogaty. Nie powiem bohaterowie są ciekawi, lecz z czasem zaczęli mnie irytować. Megan jest ambitna, pewna siebie, nie wygląda jak bogini, po prostu zwyczajna kobieta z kompleksami. Jej zachowanie na początku wskazywało na to, że wie czego chce i nie da sobie w kachę dmuchać. Lecz po paru stronach zaczęła się zachowywać jak dziecko, wieczne kaprysy i marudzenie doprowadzało mnie do szewskiej pasji. Nie powiem są jakieś emocje, które towarzyszyły mi podczas czytania, lecz szybko to się skończyło, bo co? Skończył się tom. 😂 Nie wiem, według mnie powinno to się nazywać wprowadzeniem do serii lub dłuższym prologiem, bo tak naprawdę dopiero później zaczyna się coś dziać. Nie mniej jednak chcę wiedzieć co będzie dalej, bo historia wydaje się być ciekawa, może w kolejnych tomach będzie lepiej i się to jakoś rozkręci. Oby, bo naprawdę na to liczę.