Daleko, coraz bliżej recenzja

"Daleko, coraz bliżej"

Autor: @tatiaszaaleksiej ·1 minuta
2021-05-21
Skomentuj
6 Polubień
„Żałoba to nie proces, ale stan. Niezmienny ciążący jak kamień”.

Nie zawsze nasze dzieciństwo wygląda tak jak powinno. Brak miłości, odrzucenie, nadmierne wymagania, alkohol… Bracia Nils, Benjamin i Pierre dzisiaj to dorośli mężczyźni, których praktycznie nic nie łączy poza więzami krwi. Spotkali się po wielu latach, aby rozsypać prochy matki i wypełnić jej ostatnią wolę. Z dużą niechęcią i obawami wracają do miejsca gdzie się wychowali. To tutaj wiele lat temu doszło do tragedii, o której bardzo chcieliby zapomnieć i która zapoczątkowała zmiany w ich życiu. Bracia nieustannie ze sobą rywalizowali, musieli zabiegać o miłość rodziców. Matka, kobieta szorstka i oschła w obyciu, często wybuchała niepohamowanym gniewem, a ojciec był na wszystko obojętny. Do tego dochodziły ciągłe problemy finansowe. Czy dzisiaj po latach bracia będą potrafili ze sobą rozmawiać? Czy głęboko ukryte złe emocje, żale i pretensje ujrzą światło dzienne? Co wydarzyło się owego dnia o którym wszyscy tak bardzo chcieliby zapomnieć?

Dramatyzm bije z całej powieści, to smutna, bolesna opowieść. Stopniowy rozpad rodziny i konsekwencje tego stanu. Ludzie, którzy są dla siebie prawie obcy, a jednak nie potrafią bez siebie żyć. Nie potrafią okazywać uczuć, emocji. Choroba matki, obojętność ojca, alkohol, nieustanna rywalizacja, brak miłości i wsparcia, zimne spojrzenie na potrzeby dzieci. To wszystko ma brzemienne w skutkach konsekwencje w dorosłym już życiu i pozostawia trwały ślad w psychice. Dlaczego rodzice robią coś takiego własnym dzieciom? Przejmująca próba rozliczenia się z przeszłością. Jest to fikcja literacka, ale autor opierał się na własnych przeżyciach z dzieciństwa. Swoich skomplikowanych relacjach z bratem i matką alkoholiczką.

Klimatyczna, nostalgiczna, trudna, bardzo bolesna, chwilami surowa opowieść, od której nie mogłam się oderwać. Nie można obok niej przejść obojętnie, niesie przepełnione dramatyzmem przesłanie. Zastanie we mnie na dłużej… Jeżeli lubicie dobre powieści obyczajowe z mocnymi akcentami psychologicznymi, to ta lektura będzie dla Was idealna. Polecam :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/daleko-coraz-blizej/

Moja ocena:

Data przeczytania: 2021-05-21
× 6 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Daleko, coraz bliżej
Daleko, coraz bliżej
Alex Schulman
7.5/10

Przejmująca powieść o trudnych powrotach do dzieciństwa w dorosłym życiu. Trzej bracia, Nils, Benjamin i Pierre, jadą na drugi koniec kraju na działkę nad jeziorem, by rozsypać prochy zmarłej matk...

Komentarze
Daleko, coraz bliżej
Daleko, coraz bliżej
Alex Schulman
7.5/10
Przejmująca powieść o trudnych powrotach do dzieciństwa w dorosłym życiu. Trzej bracia, Nils, Benjamin i Pierre, jadą na drugi koniec kraju na działkę nad jeziorem, by rozsypać prochy zmarłej matk...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Trzech braci spotyka się nad jeziorem, aby pożegnać zmarłą mamę. Mają ze sobą urnę z jej prochami, a ich rozsypanie w tym miejscu ma być wypełnieniem jej ostatniej woli. Bracia spotykają się po la...

@kimatom @kimatom

Dom nad jeziorem stoi tak jak stał tyle lat wcześniej. I choć dziwią się trzej bracia - Nils, Benjamin i Pierre - jak mogło dojść do tego, że nic go nie wzruszyło, nie zmieniło ani na jotę, nawet ni...

@Anuszka @Anuszka

Pozostałe recenzje @tatiaszaaleksiej

Miliarder
"Miliarder"

“Kłam wiarygodnie. Mieszaj prawdę z kłamstwami, aż w końcu nikt nie będzie wiedział, jakie są fakty”. Georg Bromarck, jest bardzo bogatym człowiekiem, stworzył w...

Recenzja książki Miliarder
Wnuczka Fabergé
" Wnuczka Fabergé"

“Konwenanse i sztuczna prawda, które zamiast porządkować życie, tylko je utrudniają”. Lato 1902 roku, kolejny raz carska rodzina oczekuje narodzin następcy tronu. Cesar...

Recenzja książki Wnuczka Fabergé

Nowe recenzje

Virion. Ona
Tak pisać potrafi tylko Andrzej Ziemiański...
@Uleczka448:

Napisać barwną opowieść fantasy, której strony wypełnia akcja, przygoda, magia i wielkie emocje, nie jest łatwo. Jeszc...

Recenzja książki Virion. Ona
Saga straceńców. Viveck
Tajemniczy świat ludzi i baśniowych gatunków
@anianiezgodka:

"Opowiem wam teraz o niziołkach, które zamieszkują ten świat. Nie będą to historie wielkich czynów przepełnionych heroi...

Recenzja książki Saga straceńców. Viveck
Ostatnie życzenie
Za dużo Yennefer w Wiedźminie
@boberw89:

Pierwszy tom opowiadań o Wiedźminie Andrzeja Sapkowskiego, zatytułowany Ostatnie życzenie, to doskonałe wprowadzenie do...

Recenzja książki Ostatnie życzenie
© 2007 - 2025 nakanapie.pl