Daleko, coraz bliżej recenzja

Tam gdzie wszystko się zaczęło, wszystko może się zakończyć. Miejsce z dawnych lat, w którym "uderzył kamień i rozeszły się kręgi na wodzie".

Po latach, w domku nad jeziorem, z prochami matki w urnie, spotyka się trzech braci. Mają spełnić ostatnią wolę rodzicielki. To miejsce dziecięcych, beztroskich lat, ale również tragicznych zdarzeń. Spotkanie ma pozwolić im odbudować zerwane więzi.

Dzięki wspomnieniom poznamy losy mężczyzn. Cofną się w swej historii krok po kroku, by przeżyć ją po raz ostatni. A my musimy przejść wraz z nimi, by zrozumieć przyczynę oddalenia. Jedno zdarzenie, jeden błąd. Temat tabu na lata. Tajemnica, którą skrywają wszyscy głęboko w sercu.

Bracia żyli w specyficznej rodzinie. Na pozór idealnej, kochającej, ale pojawiają się rysy. Rodzice lubią spędzać wieczory tylko we dwoje z butelką alkoholu, nie lubią jak im się przeszkadza. Dzieci wówczas muszą zajmować się same sobą. Dodatkowo cały czas wymagają od chłopców rywalizacji i oceniają ich. Muszą walczyć o uwagę, o miłość. Zdarza się również agresja. Takie zachowania doprowadzają do rozpadu rodziny.

Czy uda im się odzyskać to co najcenniejsze?

Poruszająca historia o rodzinie żyjącej razem, ale obok siebie. Każdy z nich dźwiga ciężar przeszłości i z wiekiem dostrzegają dysfunkcję tej relacji "powoli zaczął zdawać sobie sprawę, że brudny był nie tylko ten dom, ale i ludzie, którzy w nim mieszkali".

Na zakończenie wzruszający list matki do synów. Pełen bólu. Matki, która zatracając się w swej rozpaczy, skrzywdziła bezbronne dzieci. Czy jej wybaczą?

Warto przeczytać Daleko, coraz bliżej. Choćby po to, by spojrzeć na samego siebie, na swoje relacje z najbliższymi, szczególnie z dziećmi. Szczególnie w tych czasach, tak trudnych, kiedy świat oczekuje od nas, że będziemy "naj" we wszystkim i oferuje tyle różnych dróg ucieczki od odpowiedzialności, od rozmowy, od relacji. Używki, media, komputery, dobra materialne.

Powieść Alexa Schulmana jest błyskotliwa, pełna dramatyzmu i nie pozwala czytelnikowi zachować obojętność. Zaskakuje oryginalną konstrukcją i trzyma w emocjonalnym napięciu do nieoczekiwanego finału. Polecam.