Zimny trop recenzja

,,Zimny trop" Beaty i Eugeniusza Dębskich to drugi tom przygód Tomka Winklera. Tym razem wysyła on babcię Romę do kurortu w Polanicy, by mogła odpocząć po ostatnich wydarzeniach, które odciskają swoje piętno również na niej. Nieoczekiwanie okazuje się, że w tym samym ośrodku przebywa jej miłość z młodości - Julian Sztyc. Niespodziewanie mężczyzna znika. Roma informuje więc o tym wnuka i prosi go, by pomógł w poszukiwaniach. Okazuje się, że kilka lat wcześniej, syn i wnuk Juliana zostali zamordowani. Czy sprawa ta może mieć związek z jego zniknięciem?

Styl pisania ponownie prosty, z domieszką wulgaryzmów, czasem niepotrzebnych. Kolejny raz uważam, że niektóre opisy były zbędne. Mimo to, książkę czytało się szybko i przyjemnie. Bardzo podobało mi się, że akcja rozpoczynała się zaraz po wydarzeniach z poprzedniego tomu i autorzy nie zostawili niedokończonej historii i domknęli wcześniej otwarte wątki. Na plus był skrupulatnie zawierany w historii humor.

Bohaterowie w tym tomie po raz kolejny byli dużym atutem tej historii. Nietuzinkowi, oryginalni i z charakterem. Dowiedzieliśmy się trochę więcej o Tomku i poznaliśmy jego rozterki, również miłosne. Akurat ten wątek nie do końca przypadł mi do gustu. Autorzy, opisując postać babci Romy, konsekwentnie zachowali jej charakterystyczne cechy, sarkastyczny i ironiczny humor, co wpłynęło na wzrost mojej sympatii do tej bohaterki. Jej relacja z Tomaszem została tutaj świetnie pokazana, jeszcze bardziej uwidoczniło się, jak zgrany duet stanowią.

Jeśli ktoś oczekuje szybkiej i wartkiej akcji, to zdecydowanie nie będzie to książka dla niego. Cała historia toczy się dość wolno i jak po nitce do kłębka dochodzimy do rozwiązania sprawy, którą zajmuje się Tomek. Sama sprawa okazała się być dość interesująca i nieoczywista. Część jej elementów można było przewidzieć. Niemniej jednak całą przedstawioną historię uważam za atut tej książki. Zakończenie nie było dla mnie bardzo zaskakujące, ponieważ niektóre jego elementy udało mi się wydedukować. Mimo wszystko uważam, ze ten tom był lepszy niż poprzedni i z chęcią sięgnę po kolejny, aby poznać dalsze losy Tomka Winklera.

Za egzemplarz, z niespodziewanym autografem autorów, dziękuję Wydawnictwo Agora!