Bezdomny z wyboru recenzja

Czy warto dobrowolnie porzucić wszystko, by odnaleźć sens życia?
Mariusz Brzezina w swojej powieści Bezdomny z wyboru zabiera czytelnika w poruszającą i brutalnie realistyczną podróż, w której luksus zamienia się w walkę o przetrwanie.
Główny bohater, Adam Studnicki, to człowiek sukcesu. Jako ceniony chirurg plastyczny wiedzie dostatnie życie, ma rodzinę, drogi samochód i dobrze prosperującą klinikę. Jednak mimo pozornego spełnienia, zaczyna odczuwać pustkę i brak prawdziwego sensu istnienia. W poszukiwaniu odpowiedzi decyduje się na ekstremalny eksperyment – dobrowolnie zostaje osobą bezdomną na trzy miesiące, bez pieniędzy, wsparcia i kontaktu z bliskimi. To, co początkowo miało być badaniem, szybko zamienia się w surową lekcję przetrwania, konfrontując bohatera z bezlitosnymi realiami życia na ulicy. Głód, choroby, nieufność i brutalność świata bezdomnych stają się jego codziennością.
Autor znakomicie oddaje atmosferę ulicznej rzeczywistości. Opisy są surowe, momentami wstrząsające, ale jednocześnie autentyczne i refleksyjne. Brzezina nie tylko zmusza czytelnika do zastanowienia się nad granicami ludzkiej wytrzymałości, ale także nad tym, czym tak naprawdę jest wartość życia i gdzie leży prawdziwe szczęście.
Największym atutem tej powieści jest gęsta, niemal dokumentalna narracja, która pozwala niemal na własnej skórze poczuć trudy życia Adama. Jego emocje - strach, zagrożenie, bezsilność, a także nieliczne momenty, gdzie czuł radość i satysfakcję.
Czy po takim doświadczeniu można powrócić do normalnego życia? Czy sukces materialny to wszystko, czego człowiek potrzebuje? Bezdomny z wyboru to poruszająca opowieść, która zostaje w myślach na długo po odłożeniu książki. Gorąco polecam osobom, które szukają literatury zmuszającej do refleksji i stawiającej ważne pytania o kondycję współczesnego człowieka.
Polecam!

Cytaty:
“ - Ale ja nie znam już innego życia. Mam z tobą jechać do innego miasta? Mam zostawić to co znam? Tych wszystkich ludzi? Ty przybyłeś z tamtego świata.
(...)
A to jest mój świat. Mój kawałek podłogi. Ja nie potrafię już inaczej. I prawdę mówiąc... nie wiem, czy chcę inaczej.
Przepraszam.”


“Celem eksperymentu jest sprawdzenie, jak na skrajnie patologiczne środowisko będą reagowały osoby na co dzień żyjące w luksusie i bogactwie. Bez działania z zewnątrz. Chcemy się przekonać, czy osoby te będą w stanie chronić się przed skutkami przebywania w takim środowisku, a jeśli nie, to w jakim stopniu się zmienią. No i czy w ogóle będą w stanie wrócić do poprzedniego życia?”