Bez tchu recenzja

Powoli. Krok za krokiem. Oddychaj. Wdech, wydech. Trzask. Gwizd. Co to mogło być? Nie rezygnuj, idź dalej. Chyba coś jest nie tak z tlenem, bo coraz gorzej Ci się oddycha. Jesteś już tak blisko. Jeszcze kilka kroków i będziesz na szczycie. Udało się. Robisz pamiątkowe zdjęcie na dowód, że mimo przeciwności dałaś radę. Co to za postać? Czy morderca mógł przyjść za Tobą? Czy to tylko choroba wysokościowa?

Amy McCulloch wykreowała zarówno piękny, jak i ponury obraz wspinaczki wysokogórskiej. Na tak dużej wysokości mierzymy się nie tylko ze swoimi słabościami, ale też odgórnymi barierami narzuconymi na człowieka. Możemy podziwiać piękne widoki i doświadczać tych wszystkich wspaniałych emocji, które towarzyszą po i w trakcie zdobywania szczytu oraz spełniania swoich marzeń. Nie jest to jednak droga usłana różami i dla wielu skończyła się tragicznie. Brak dokładnego przygotowania, czy po prostu narzucanie sobie nieadekwatnych do możliwości celów, może doprowadzić do tragedii. Wielu śmiałków, próbujących zdobyć ośmiotysięczniki straciło życie. Pogoda potrafi być kapryśna, szczególnie w tak wysokich górach. Potrafi zmieniać się błyskawicznie, więc trzeba dokładnie sprawdzać prognozy.

To wszystko udało się w bardzo dobry sposób opisać autorce. Wszystkie emocje towarzyszące wspinaczom, a do tego dreszczyk niepokoju spowodowany śmiercią ich współtowarzyszy, wprowadzał zamęt i skutecznie budował napięcie. Dostaniecie tutaj przekrojowy opis tego, jak wygląda wspinaczka na tak wysoką górę, nie szczędząc fachowych opisów. Od strony opisu psychologicznego bohaterów - bardzo dobra książka! Jednak cała zagadka, dla mnie od samego początku jasna i oczywista. Większość jej aspektów była dla mnie łatwa do przewidzenia, dlatego jak dotarłam do końcówki, poczułam się nieco rozczarowana. Książka miała ogromny potencjał, który niestety nie został w pełni wykorzystany. Nie bawiłam się przy niej źle, bo niektóre plot twisty dawały nadzieję na inne rozwiązanie. Nie tym razem. Jednak na pochwałę zasługuje właściwe zakończenie, bo przy tak poprowadzonej historii, było najlepszym z możliwych.