Garderoba recenzja

Jael Stravinsky to główna bohaterka powieści. Dziewczyna urodziła się i wraz z rodzicami mieszkała w Tel Awiwie, nie było to jednak szczęśliwe dzieciństwo. Mała, a później dorastająca Jael musiała zmagać się z brakiem zainteresowanie matki, krytyką bliskich i ocenianiem jej wyglądu. Jedną z niewielu osób, które rozumiały dziewczynę była babcia Miriam, dość oryginalna osoba, ale akceptująca wnuczkę taką jaka jest i wspierająca. Wsparcie dziewczyna odczuwała także od pani Bertrand, mogła również liczyć na kuzynkę Alex. Bohaterkę można spokojnie określić jako artystyczną duszę. Jael od zawsze uwielbiała malować, tworzyć stylizację z wyciętych z magazynu „Vogue” ubrań i odwiedzać muzea.

Aby odciąć się od przeszłości i spróbować zapomnieć o trudnych momentach Jael postanawia studiować historię sztuki na uniwersytecie w Paryżu. Wyjazd na studia, zmiana miejsca zamieszkania i zostawienie rodzinnych problemów mają pozwolić kobiecie być taką, jaką naprawdę jest i poznać ścieżkę, którą chce podążać. Niestety przez trudne dzieciństwo i przeszłość Jael nie wie kim jest i z jednej strony chce być niewidzialna, a z drugiej swoimi ubraniami wyrażać siebie i pokazywać swoje emocje. Dziecięcy wiek, który powinien być wypełniony zabawami, beztroską i miłością rodziców nie był taki dla Jael. Dziewczyna już wtedy nauczyła się nie słuchać wszystkiego co wokół niej i uciekać do wyjątkowego świata ubrań.

Nawiązując do tytułu powieści Jael ma bardzo bogatą garderobę. Jak sama mówi:

Dla kobiety ubrania, czy dodatki to nie tylko to, co ma się na sobie, ale przede wszystkim przyjaciele z którymi może być w pełni szczera i wśród których czuje się bezpieczna. Bohaterce wydaje się, że dzięki kreacjom wyraża siebie w inny sposób i ma szansę być innym człowiekiem

To właśnie dzięki garderobie Jael może być kimś innym jeśli tego zapragnie i w niej przechowuje wspomnienia i ślady przeszłości.

Jael boi się prawdziwie kochać, nigdy nie dopuszcza do siebie mężczyzn na dłużej. Dziewczyna nie chce prawdziwych emocji i kontaktu fizycznego, lubi tylko ten pierwszy etap znajomości, a kiedy mija fascynacja urywa kontakt. Kobieta ma specyficzny sposób na zerwanie znajomości i zapomnienie o kolejnym mężczyźnie – każdego zamienia w nową sukienkę, która według niej go przypomina. Jedynym wyjątkiem jest Robert, ale i tutaj, chociaż znajomość trwa dłużej, to jest to tylko wymiana smsów i dopóki tak pozostaje wydaje się Jael atrakcyjna i wyjątkowa.

Akcja powieści nie jest szybka, małymi krokami poznajemy przeszłość i teraźniejszość Jael. Wspomnienia i sytuacje z minionego czasu nie dają o sobie zapomnieć, a obecnie podejmowane decyzje często w głowie Jael są komentowane przez jej bliskich, zazwyczaj w niepozytywny sposób.

Debiut Jagny Ambroziak to naprawdę dobra, ale zarazem specyficzna książka. Autorka wykreowała główną bohaterkę na osobę z trudną przeszłością, która szuka akceptacji i prawdziwej miłości, której jednocześnie się boi. Autorka w swojej książce ukazała szczególną rolę ubrań, miłość do nich, a także to, że często mają one wartość sentymentalną i swoją historię.

Zakończenie powieści jest otwarte, można się domyślić jak dalej potoczyły się losy głównej bohaterki, ale nie jest to wprost napisane. Autorka w wielu momentach zmusza do refleksji i przemyśleń, wielu rzeczy nie podaje na tacy, nie wyjaśnia od razu, czym intryguje i zachęca do dalszego czytania.

Chociaż w powieści brakowało mi tego czegoś, książkę uważam za warty uwagi, w pewnych momentach zaskakujący debiut. Autorka napisała historię o potrzebie akceptacji, prawdziwej miłości, wpływie przeszłości na teraźniejszość i realizowaniu swoich pasji, ale również o tym, że ubrania to często nie tylko rzeczy i mogą wyrażać to, co aktualnie czujemy.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl Dziękują serwisowi i wydawnictwu Agora za możliwość przeczytania i zrecenzowania powieści.