Zdeptane kwiaty. Tom 3 recenzja

Lata osiemdziesiąte XX wieku. Czas nie jest łaskawy dla rodziny Lotzów: Erika i Bernard borykają się z coraz poważniejszymi problemami zdrowotnymi, a ich córki, uwikłane w trudne relacje, nie potrafią znaleźć wspólnego języka ani ze sobą, ani z rodzicami. Nastoletnia Basia zaczyna uważać, że niemieckie pochodzenie jej bliskich jest dla mieszkańców Cacanki solą w oku.
Mimo mijających lat, nadal nie akceptują obecności Lotzów, przez co młoda dziewczyna musi się mierzyć z poczuciem osamotnienia i wyobcowania. Tylko Wojtek, z którym połączyła ją pasja do muzyki, rozumie i wspiera Basię. Młodzi zakochani planują wspólne życie w Cacance i starają się ignorować tkwiące w lokalnej społeczności zadry z dawnych lat.Trzeci tom „Zdeptanych kwiatów”, podobnie jak dwie poprzednie części to biograficzne wspomnienie losów rodziny, która doświadczyła zjawiska dyskryminacji w nieco innej formie niż ta, o której głośno i często mówi się w mediach, prasie czy literaturze.
Temat represji ze strony zachodnich sąsiadów w czasie wojny czy zjawisko antysemityzmu znany jest każdemu i wzbudza on wiele emocji. W serii „Zdeptane kwiaty” autorka porusza temat podobny, a jednak zupełnie inny i zdaje się, że zapomniany. Z treści książek dowiadujemy się, w jaki sposób w powojennej Polsce traktowane były osoby z niemieckim pochodzeniem, ale od dawna mieszkające w naszym kraju. Jak niekomfortowo czuli się tacy obywatele, mając nienawistnie brzmiące nazwisko, które w większości obywateli wzbudzało wściekłość i żądze zemsty za wszystkie okropności z czasów wojny.
Książkę otrzymałam z klubu recenzenta serwisu internetowego nakanapie.pl za co jestem bardzo wdzięczna. Czytając miałam wrażenie, że powracam do czasów dzieciństwa i rodzinnego domu, tak wiele mam wspólnego z główną bohaterką. Autorką wszystkich trzech tomów jest Renee Linn, która inspirację do napisania powieści znalazła we wspomnieniach swojej mamy. Niestety nie czytałam dwóch poprzednich tomów ale mam nadzieję, że niebawem to nadrobię i gorąco zachęcam do przeczytania bo warto.